રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
વલ્લભ ભટ્ટ
ગગનમંડળ કરી ગાગરી રે મા;
સુંદર સકલ શોભા ભરી રે મા.
આપે ભવાની ઉમંગ શું રે મા;
રાસ રમે મધ્ય રંગ શું રે મા.
નવ ગ્રહમાં સહુથી વડો રે મા;
આદિત્ય અખંડ કર્યો દીવડો રે મા.
ઝળહળ જ્યોત બિંબ ગોળ-શું રે મા;
ઊગ્યો શશી તે કલા સોળ-શું રે મા.
કોણ કળા ભગવતીના ભેદની રે મા;
કોડિયું કર્યું તે માયે મેદની રે મા.
વાતી વિશાળ મધ્ય મેરની રે મા;
યોજન પંચાસ લક્ષ ફેરની રે મા.
સાત સાગર ભર્યા ઘી-તણા રે મા;
એવા બહુ ખેલ બહુચરાતણા રે મા.
જોતાં જુગત જુગતિ મલી રે મા;
ચોહોદિશે ચારુ મુક્તાવલી રે મા.
સ્થાવર જંગમ અનુરાગ-શું રે મા;
ખાંતે બિરાજે વિભાગ-શું રે મા.
કચ્છપની ગાદી કરી રે મા;
મહામાયાએ માથે ધરી રે મા.
માને મળી તે મન લાગની રે મા;
ઉપર ઊઢાણી શેષનાગની રે મા.
અકલ આકાશની આંકણી રે મા;
ગાગર ઉપર ધરી ઢાંકણી રે મા.
તેત્રીસ કરોડ વિસ્મે થયા રે મા;
આપે આપ ભૂલી ગયા રે મા.
ઉચર્યા અમર એકઠા મથી રે મા;
ગાગરનાં તેજ-તુલ્ય કો’ નથી રે મા.
ત્રણ ભૂમાં કો’ ન શકે કથી રે મા;
ગુણવંતી થઈ તે તે થકી રે મા.
પરમ મનોહર દૂઝતી રે મા;
સુખે તે દેવને સૂઝતી રે મા.
આઠે પહોરે તે અમી સરે રે મા;
જગત પાન તે બધાં કરે રે મા.
વરસે તે વિવિધ પ્રકાર-શું રે મા;
આવે અખંડ ચાર ધાર-શું રે મા.
અઝર ઝરે તે આઠ યામનાં રે મા;
ધર્મ અરથ મોક્ષ કામનાં રે મા.
અતિ અદ્ભુત વસ્તુ જે હતી રે મા;
પ્રગટ કર્યાં ચારે શ્રુતિ રે મા.
નિર્મ્યાં નિગમ નિજ ધામનાં રે મા;
વિશ્વતણા તે વિશ્રામનાં રે મા.
ત્રણ દેવ ગાગરમાં વસે રે મા;
સદા સમીપ, ન જોઈ ખસે રે મા.
શિવ વિષ્ણુ વસે છે અંતરે રે મા;
બ્રહ્મા વસે છે નિરંતરે રે મા.
ગાગર ધરે શિર બહુચરી રે મા;
અજર અમર ઈશ્વરી અને રે મા.
સૌ રાસ રમે રસાલી બને રે મા.
નીરખે શોભા તે સુખસાગરે રે મા;
ચૌદ લોક મોહ્યા માની ગાગરે રે મા.
સ્રોત
- પુસ્તક : કાવ્યસંચય-1 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 136)
- સંપાદક : અનંતરાય મ. રાવળ, હીરા રામનારાયણ પાઠક
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1981