
જલભીંજેલી
જોબનવંતી
લથબથ ધરતી
અંગઅંગથી
ટપકે છે કૈં
રૂપ મનોહર!
ને તડકાનો
ટુવાલ ધોળો
ફરી રહ્યો છે
ધીમે ધીમે.
યથા રાધિકા
જમના-જલમાં
સ્નાન કરીને
પ્રસન્નતાથી
રૂપ ટપકતા
પારસદેહે
વસન ફેરવે
ધીરે ધીરે.
જોઈ રહ્યો છે
પરમ રૂપના
ઘૂંટ ભરંતો
શું મુજ શ્યામલ
નેનન માંહે
છુપાઈને એ
કૃષ્ણ-કનૈયો?
jalbhinjeli
jobanwanti
lathbath dharti
angangthi
tapke chhe kain
roop manohar!
ne taDkano
tuwal dholo
phari rahyo chhe
dhime dhime
yatha radhika
jamna jalman
snan karine
prsanntathi
roop tapakta
parasdehe
wasan pherwe
dhire dhire
joi rahyo chhe
param rupna
ghoont bharanto
shun muj shyamal
nenan manhe
chhupaine e
krishn kanaiyo?
jalbhinjeli
jobanwanti
lathbath dharti
angangthi
tapke chhe kain
roop manohar!
ne taDkano
tuwal dholo
phari rahyo chhe
dhime dhime
yatha radhika
jamna jalman
snan karine
prsanntathi
roop tapakta
parasdehe
wasan pherwe
dhire dhire
joi rahyo chhe
param rupna
ghoont bharanto
shun muj shyamal
nenan manhe
chhupaine e
krishn kanaiyo?



સ્રોત
- પુસ્તક : ખખડતી ખેંચે કવિતા કોણ? (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 9)
- સંપાદક : ચંદ્રકાન્ત શેઠ
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 2005