તું મારી પાસે હોય છે ત્યારે
મઘરાતના અંધકારમાં
માને ધાવવા વલખાં મારતા
બાળકની જેમ ફાંફે ચઢેલી
મારી આંખોને
સ્પર્શી જાય છે ભળભાંખળું
અને આછેરા અજવાસના ઘૂંટ
તૃપ્ત કરી દે છે
મારા સૂકાભઠ્ઠ કંઠને
તું મારી પાસે હોય છે ત્યારે
બળબળતા બપોરની દાહકતા વચાળે
ફૂટી નીકળે છે લીમડાનાં ઝુંડ
પડી ગયેલા પવનના ચહેરા પર
વહી આવે છે બોખી બાળકીનું હાસ્ય
અને રોડ ખોદતા મજૂર જેવું
થાકેલું મારું હૃદય
થઈ જાય છે સાવ હળવુંફૂલ
તું મારી પાસે હોય છે ત્યારે
ગોળગોળ ચગડોળ પરથી ઊતરેલા
બાળકના પગ જેવા લથડતા
મારા વિચારોને
પ્રાપ્ત થાય છે સ્થિરતા
અને હું મક્કમપણે
માંડી શકું છું પગલાં
આગળ અને આગળ
તું મારી પાસે હોય છે ત્યારે
સંકોચાયેલી ક્ષિતિજો
વિસ્તરતી જાય છે
એક પછી એક
અને ખૂલતી જાય છે
અનહદ સૌંદર્ય ભરેલી એક સૃષ્ટિ
જેના સર્વેસર્વા હોઈએ છીએ
આપણે - આપણા બિરાદરો – આપણા લોકો.
તું મારી પાસે હોય છે ત્યારે
મારી ખોલી બની જાય છે
વિરાટ ભવન
અને મચ્છરોનો ગણગણાટ
રચી આપે છે અનેક તર્જ
જેની મીઠાશ
કોલ્હાપુરી ગોળના ગચિયા કરતાંય
વિશેષ હોય છે.
તું મારી પાસે હોય છે ત્યારે
ધુમાતા લાકડાને ફૂંક મારી મારીને
હાંફતાં મારાં ફેફસાંને
મળે છે નવી તાજી હવા
અને ધુમાડાથી બળતી આંખોમાંથી
નીકળતાં આંસુ
બની જાય છે
રાતરાણીનાં ફૂલ.
તું મારી પાસે હોય છે ત્યારે
બધું બન્યા કરે છે આમ જ
એટલે જ પ્રિય
ધસમસતા વીજચમકારાને
આભામાંથી પડી જતો બચાવવા
દોડી જતી ગર્જના જેવા
તારા સાહચર્યની
મને વિશેષ જરૂર હોય છે.
tun mari pase hoy chhe tyare
maghratna andhkarman
mane dhawwa walkhan marta
balakni jem phamphe chaDheli
mari ankhone
sparshi jay chhe bhalbhankhalun
ane achhera ajwasna ghoont
tript kari de chhe
mara sukabhathth kanthne
tun mari pase hoy chhe tyare
balabalta baporni dahakta wachale
phuti nikle chhe limDanan jhunD
paDi gayela pawanna chahera par
wahi aawe chhe bokhi balkinun hasya
ane roD khodta majur jewun
thakelun marun hriday
thai jay chhe saw halwumphul
tun mari pase hoy chhe tyare
golgol chagDol parthi utrela
balakna pag jewa lathaDta
mara wicharone
prapt thay chhe sthirta
ane hun makkamapne
manDi shakun chhun paglan
agal ane aagal
tun mari pase hoy chhe tyare
sankochayeli kshitijo
wistarti jay chhe
ek pachhi ek
ane khulti jay chhe
anhad saundarya bhareli ek srishti
jena sarwesarwa hoie chhiye
apne aapna biradro – aapna loko
tun mari pase hoy chhe tyare
mari kholi bani jay chhe
wirat bhawan
ane machchhrono ganagnat
rachi aape chhe anek tarj
jeni mithash
kolhapuri golna gachiya kartanya
wishesh hoy chhe
tun mari pase hoy chhe tyare
dhumata lakDane phoonk mari marine
hamphtan maran phephsanne
male chhe nawi taji hawa
ane dhumaDathi balti ankhomanthi
nikaltan aansu
bani jay chhe
ratraninan phool
tun mari pase hoy chhe tyare
badhun banya kare chhe aam ja
etle ja priy
dhasamasta wijachamkarane
abhamanthi paDi jato bachawwa
doDi jati garjana jewa
tara sahcharyni
mane wishesh jarur hoy chhe
tun mari pase hoy chhe tyare
maghratna andhkarman
mane dhawwa walkhan marta
balakni jem phamphe chaDheli
mari ankhone
sparshi jay chhe bhalbhankhalun
ane achhera ajwasna ghoont
tript kari de chhe
mara sukabhathth kanthne
tun mari pase hoy chhe tyare
balabalta baporni dahakta wachale
phuti nikle chhe limDanan jhunD
paDi gayela pawanna chahera par
wahi aawe chhe bokhi balkinun hasya
ane roD khodta majur jewun
thakelun marun hriday
thai jay chhe saw halwumphul
tun mari pase hoy chhe tyare
golgol chagDol parthi utrela
balakna pag jewa lathaDta
mara wicharone
prapt thay chhe sthirta
ane hun makkamapne
manDi shakun chhun paglan
agal ane aagal
tun mari pase hoy chhe tyare
sankochayeli kshitijo
wistarti jay chhe
ek pachhi ek
ane khulti jay chhe
anhad saundarya bhareli ek srishti
jena sarwesarwa hoie chhiye
apne aapna biradro – aapna loko
tun mari pase hoy chhe tyare
mari kholi bani jay chhe
wirat bhawan
ane machchhrono ganagnat
rachi aape chhe anek tarj
jeni mithash
kolhapuri golna gachiya kartanya
wishesh hoy chhe
tun mari pase hoy chhe tyare
dhumata lakDane phoonk mari marine
hamphtan maran phephsanne
male chhe nawi taji hawa
ane dhumaDathi balti ankhomanthi
nikaltan aansu
bani jay chhe
ratraninan phool
tun mari pase hoy chhe tyare
badhun banya kare chhe aam ja
etle ja priy
dhasamasta wijachamkarane
abhamanthi paDi jato bachawwa
doDi jati garjana jewa
tara sahcharyni
mane wishesh jarur hoy chhe
સ્રોત
- પુસ્તક : મથામણ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 1)
- સર્જક : સાહિલ પરમાર
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 2004