ઠાગા ઠૈયા ભલે કરે રામ!
આપણે તો અલબત–શરબત ઊંચું મેલ્યું.
ભલે મારું નિર્વાણ ઊડી જાય!
ભલે મને મળે નહીં બ્રહ્મનું બટેરું ભરી છાશ.
દોમદોમ પેઢીઓની ગીચતાને
મારે નથી શણગાર પ્હેરાવવા,
એની પર ખીજડા છો ઊગ્યા કરે;
સુગરીઓ ભલે બાંધે ઘર, ભલે સેલ્યૂટ ભર્યા કરે!
આપણે શા ઠાઠ
કવિતાને ઘર શું ને કરવા શા ઘાટ!
કવિતાને મોગરાની ખપે બસ વાસ.
દોમદામ સાહ્યબી મારે મન ફફડતા પડદા –
ફફડતી ભીંત.
મારે મન હંમેશનાં હવડ કમાડ
ઘટમાળ-બટમાળ કશું નહીં,
સાહ્યબીનો ચ્હેરો હવે સૂર્ય નહીં –
સૂર્ય હવે છાણનું અડાયું મારે મન.
મારે મન કવિતાની સાહ્યબીના સૂરજ હજાર.
ઓરડામાં પડેલો આ અંધકાર ઊંચકું હું કેમ?
તમારે કહ્યે મારા નિજત્વને ફેંકી દઉં કેમ?
મને તો ઘણુંય થાય:
નજીક બેસાડી તારા ઘરને હું કવિતાની જેમ
કશો અર્થ દઉં;
તારી શય્યાને કવિતાની ગંધ દઉં.
કિંતુ વ્યર્થ
તમારે તો સાણસીનો કરવો છે અર્થ.
હું તો માત્ર કવિતાઈ રણનો પ્રલંબ પટ
કેવળ વેરાઈ જાણું પ્રણયની જેમ.
પણ તમારે તો દરિયાનો કરવો છે અર્થ.
હું તો માત્ર,
કૂતરાની પૂંછડીનો વાંકો વિસ્તાર,
હું તો માત્ર
કવિ,
હું તો માત્ર
ઓરડામાં સબડતું આદિ મમી,
હું તો માત્ર
ભૂખથી રિબાતું મારું વલ્લવપુરા ગામ.
હું તો માત્ર
ખાલીખમ નિઃસહાય ૐ
પણ તમારે તો ગણિતનાં મનોયત્ન ગણવાં છે.
મારી પાસે નથી એ ગણિત
મારી પાસે નથી એનો અર્થ
મારી પાસે કવિતાનો નથી કશો નર્થ.
thaga thaiya bhale kare ram!
apne to albat–sharbat unchun melyun
bhale marun nirwan uDi jay!
bhale mane male nahin brahmanun baterun bhari chhash
domdom peDhioni gichtane
mare nathi shangar pherawwa,
eni par khijDa chho ugya kare;
sugrio bhale bandhe ghar, bhale selyut bharya kare!
apne sha thath
kawitane ghar shun ne karwa sha ghat!
kawitane mograni khape bas was
domdam sahybi mare man phaphaDta paDda –
phaphaDti bheent
mare man hanmeshnan hawaD kamaD
ghatmal batmal kashun nahun,
sahybino chhero hwe surya nahin –
surya hwe chhawanun aDayun mare man
mare man kawitani sahybina suraj hajar
orDaman paDelo aa andhkar unchakun hun kem?
tamare kahye mara nijatwne phenki daun kem?
mane to ghanunya thayah
najik besaDi tara gharne hun kawitani jem
kasho arth daun;
tari shayyane kawitani gandh daun
kintu wyarth
tamare to sansino karwo chhe arth
hun to matr kawitai ranno prlamb pat
kewal werai janun pranayni jem
pan tamare to dariyano karwo chhe arth
hun to matr,
kutrani punchhDino wanko wistar,
hun to matr
kawi,
hun to matr
orDaman sabaDatun aadi mami,
hun to matr
bhukhthi ribatun marun wallawapura gam
hun to matr
khalikham nisahay om
pan tamare to ganitnan manoyatn ganwan chhe
mari pase nathi e ganit
mari pase nathi eno arth
mari pase kawitano nathi kasho narth
thaga thaiya bhale kare ram!
apne to albat–sharbat unchun melyun
bhale marun nirwan uDi jay!
bhale mane male nahin brahmanun baterun bhari chhash
domdom peDhioni gichtane
mare nathi shangar pherawwa,
eni par khijDa chho ugya kare;
sugrio bhale bandhe ghar, bhale selyut bharya kare!
apne sha thath
kawitane ghar shun ne karwa sha ghat!
kawitane mograni khape bas was
domdam sahybi mare man phaphaDta paDda –
phaphaDti bheent
mare man hanmeshnan hawaD kamaD
ghatmal batmal kashun nahun,
sahybino chhero hwe surya nahin –
surya hwe chhawanun aDayun mare man
mare man kawitani sahybina suraj hajar
orDaman paDelo aa andhkar unchakun hun kem?
tamare kahye mara nijatwne phenki daun kem?
mane to ghanunya thayah
najik besaDi tara gharne hun kawitani jem
kasho arth daun;
tari shayyane kawitani gandh daun
kintu wyarth
tamare to sansino karwo chhe arth
hun to matr kawitai ranno prlamb pat
kewal werai janun pranayni jem
pan tamare to dariyano karwo chhe arth
hun to matr,
kutrani punchhDino wanko wistar,
hun to matr
kawi,
hun to matr
orDaman sabaDatun aadi mami,
hun to matr
bhukhthi ribatun marun wallawapura gam
hun to matr
khalikham nisahay om
pan tamare to ganitnan manoyatn ganwan chhe
mari pase nathi e ganit
mari pase nathi eno arth
mari pase kawitano nathi kasho narth
સ્રોત
- પુસ્તક : અંગત (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 32)
- સર્જક : રાવજી પટેલ
- પ્રકાશક : આર. આર. શેઠની કંપની
- વર્ષ : 1982
- આવૃત્તિ : 2