રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
પારુલ કંદર્પ દેસાઈ
સોય છે તો દોરો છે
અને
દોરો છે તો સોય છે
એવું નહીં.
બંને એક જ છે, અભિન્ન
સોયદોરો.
000
સોયથી
હંમેશા દોરવાતો ચાલે છે
દોરો.
ક્યારેય
સોય પાછળ હોય
અને દોરો આગળ
એવું બનતું નથી.
000
સોય હોય છે નાજુક,નમણી,ચળકતી
પણ નક્કર.
દોરો પણ હોય છે નાજુક,નમણો,
ને વળી રંગબેરંગી
પણ નક્કર નહીં,કાચો
ક્યારે તૂટી જાય,ખબર જ ન પડે.
000
આમ તો સોય
સાવ મામૂલી,તુચ્છ,
એની કાંઈ કિંમત નહીં.
પણ એકવાર
સોયમાં દોરો પરોવાઈ જાય
પછી
સર્જાય છે ચમત્કાર
વેરવિખેર કાપડના તાકાઓ
ફેરવાઈ જાય છે વસ્ત્રમાં.
ઢાંકે છે એ સમગ્રને,સમસ્તને
000
સોય શીખવે છેઃ
સંધાવા માટે વીંધાવું પડે છે આરપાર.
દોરો શીખવે છેઃ
સાંધવા માટે
પરોવાવું પડે છે આરપાર.
000
સોય દોરા વિના વીંધી શકે
પણ સાંધી ન શકે.
દોરો સોય વિના બાંધી શકે
પણ સાંધી ન શકે.
000
સોય આમંત્રે છે દોરાને
પોતામાં પરોવાઈ જવા માટે
પછી એ કાળો હોય કે ધોળો
લાલ, લીલો કે આસમાની
કે પછી પીળો, ગુલાબી, નારંગી.....
એ કોઈને ય ના પાડતી નથી.
જો કે
એક સોયમાં
પરોવાઈ શકે છે
એક જ દોરો
એકથી વધારે ક્યારેય નહીં.
000
દોરો છે મારી પાસે
દોરાઓના ગુચ્છેગુચ્છ છે
પણ
સોય ક્યાં?
000
જો તું પરોવાઈ ન શકે
મારી અંદર દોરાની જેમ
તો હું
કેવી રીતે સાંધીશ
આ ફાટી ગયેલા આભને?
સ્રોત
- પુસ્તક : રેખ્તા ગુજરાતી માટે કવિએ પોતે પસંદ કરેલી કૃતિ.