રોજ રોજ અનેક રત્નોને—
હીરા, માણેક, નીલમ, મોતીને—
અને કુન્દન, કથીર, ફૂલ ને પથ્થરને
કયા રસાયણથી રસી
એ સૌ વચ્ચે રહેલા
ઊંચનીચના ને એવા અસંખ્ય ભેદોને
ઓગાળી નાખી,
તે સૌને શકરનાં અંગોને
વિભૂષિત કરતી ભસ્મનું
ગૌરવ અર્પે છે તું સ્મશાન?
હું ઊભો છું
તારા દ્વારની સાંકળ ખખડાવતો,
ને અંદર મંત્ર ઘૂંટાય છે
आत्मवत् सर्वभूतेषु
દેશે કે મારાં પંચતત્ત્વને
આનન્દસભર એ અનુભૂતિ
તારી જ્વાળાઓમાં
હૈ વિશ્વાનલ!
roj roj anek ratnone—
hira, manek, nilam, motine—
ane kundan, kathir, phool ne paththarne
kaya rasayanthi rasi
e sau wachche rahela
unchnichna ne ewa asankhya bhedone
ogali nakhi,
te saune shakarnan angone
wibhushit karti bhasmanun
gauraw arpe chhe tun smshan?
hun ubho chhun
tara dwarni sankal khakhDawto,
ne andar mantr ghuntay chhe
atmwat sarwbhuteshu
deshe ke maran panchtattwne
anandasbhar e anubhuti
tari jwalaoman
hai wishwanal!
roj roj anek ratnone—
hira, manek, nilam, motine—
ane kundan, kathir, phool ne paththarne
kaya rasayanthi rasi
e sau wachche rahela
unchnichna ne ewa asankhya bhedone
ogali nakhi,
te saune shakarnan angone
wibhushit karti bhasmanun
gauraw arpe chhe tun smshan?
hun ubho chhun
tara dwarni sankal khakhDawto,
ne andar mantr ghuntay chhe
atmwat sarwbhuteshu
deshe ke maran panchtattwne
anandasbhar e anubhuti
tari jwalaoman
hai wishwanal!
સ્રોત
- પુસ્તક : સકલ કવિતા (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 741)
- સર્જક : સ્નેહરશ્મિ
- પ્રકાશક : વિદ્યાવિહાર પ્રકાશન
- વર્ષ : 1984