છો ને –
તારો ને મારો વાસ રહ્યો
અલગ અલગ;
પણ, ધરતી અને આકાશ તો
એક છે ને?
જ્યોતિષકારો ભલે કહેતા
ભાગ્યોદય નક્કી છે.
પરંતુ, આજે તો
સાવ ખાલીખમ્મ આકાશ તલે
જિંદગીનો અભાવ લઈ
ઊભો છું હું.
ચો ‘તરફ...
બપોરને ચડકો,
વગડાની આગ ઝરતી લૂ
અને વૈશાખી વંટોળ
ઘૂઘવે છે, છતાંય –
બંધ મૂઠીની ભીની સુગંધ
અતૃપ્ત હોઠોનું તરફડતું મૌન
ને
વ્યાકૂળ હૈયાનું વૈભવી ગાન
તને આપીશ હું...!
પરંતુ,
તું મને શું આપીશ, કહેને?
chho ne –
taro ne maro was rahyo
alag alag;
pan, dharti ane akash to
ek chhe ne?
jyotishkaro bhale kaheta
bhagyoday nakki chhe
parantu, aaje to
saw khalikhamm akash tale
jindgino abhaw lai
ubho chhun hun
cho ‘taraph
baporne chaDko,
wagDani aag jharti lu
ane waishakhi wantol
ghughwe chhe, chhatanya –
bandh muthini bhini sugandh
atript hothonun taraphaDatun maun
ne
wyakul haiyanun waibhwi gan
tane apish hun !
parantu,
tun mane shun apish, kahene?
chho ne –
taro ne maro was rahyo
alag alag;
pan, dharti ane akash to
ek chhe ne?
jyotishkaro bhale kaheta
bhagyoday nakki chhe
parantu, aaje to
saw khalikhamm akash tale
jindgino abhaw lai
ubho chhun hun
cho ‘taraph
baporne chaDko,
wagDani aag jharti lu
ane waishakhi wantol
ghughwe chhe, chhatanya –
bandh muthini bhini sugandh
atript hothonun taraphaDatun maun
ne
wyakul haiyanun waibhwi gan
tane apish hun !
parantu,
tun mane shun apish, kahene?
સ્રોત
- પુસ્તક : અનુબંધ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 51)
- સર્જક : ભી. ન. વણકર
- પ્રકાશક : પોતે
- વર્ષ : 2004