રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
વિરમે છે
Virme Chhe
કોન્સ્ટેન્ટાઇન પી. કાવેફી
કોન્સ્ટેન્ટાઇન પી. કાવેફી
ત્યારે રાતનો એક થયો હશે
કે કદાચ દોઢ.
લાકડાના પાર્ટીશનની પાછળ,
હૉટેલનો એક ખૂણો :
આપણા બે સિવાય બધું જ નિર્જન-ખાલીખમ હતું.
પ્રકાશ પાથરતો દીવો.
સૂતો હતો વેઈટર બારણા કને.
કોઈ આપણને જોઈ શકતું ન હતું.
પણ, આમેય તે, આપણે આપણામાં એટલાં મગ્ન અને ઉન્મત્ત હતાં
તકેદારી રાખવી એ આપણા માટે શક્ય ન હતું.
આપણાં વસ્ત્રો અધખૂલાં-આપણે ઝાઝું પહેર્યું પણ ન હતું :
તે સરસ હૂંફાળી મોસમ હતી.
અધખૂલાં વસ્ત્રોમાંથી
દેહલીલાનો કેફ;
માંસલતાનો આવો ઝબૂકિયો ઉઘાડ – એક દૃશ્ય
જે છવ્વીસ વર્ષ વટાવી
અને હવે વિરમે છે આ કવિતામાં.
(અનુ. ભાનુ શાહ)
સ્રોત
- પુસ્તક : કવિતા - ઑક્ટોમ્બર, 1979 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 54)
- સંપાદક : સુરેશ દલાલ
- પ્રકાશક : જન્મભૂમિ પ્રકાશન, મુંબઈ