વદનકમળની સુગંધથી લોભાયેલા

વદનકમળની સુગંધથી લોભાયેલા

ભમરાઓના ટોળાને ઉડાડતાં,

પવનની લહેરખીથી ગાલ પર

ઊડતી વાળની લટને ઠીક કરતાં

પ્રિયાનાં કરકમળનાં કંકણોનો ધ્વનિ

હજીય કરતો મૂર્ચ્છિત મને.

ઢીલો કેશપાશ ને તૂટેલી માળા

સ્મિતની સુધાથી મધુર અધરોષ્ઠ,

ભરાઉ ઉન્નત સ્તનોને ચુમતો

મુક્તાહાર અને ચંચળ આંખો.

એકાન્તે હજીય સ્મરું છું

મારી એ પ્રિયાને.

(અનુ. જશવંતી દવે)

vadankamalnii sugandhthii lobhaayelaa