ઓટ

ઓટ

આ ઓટ શી આજે સુભગ સુંદર!

જે જલ અહીં જલધિતણાં,

જે એકદા અભરે ભર્યાં,

તે ઓટટાણે આછર્યાં

ને સ્વયમ્ જૈ દશ કદમ

થૈ દૂર એ ઠેરી રહ્યાં;

થંભી ઝમીઝમી જૈ જમીને સૌ ઠર્યાં.

સ્નિગ્ધ ને સ્થિર દ્રવસપાટી થૈ શમ્યાં;

તેજાળ તાજગી તલલગી એ તગતગ્યાં;

ચોપાસ સર્વ પદાર્થ કેરું ઝાંયઝીલણ,

પ્રતિબિમ્બ પ્રગટાવી રહ્યાં.

રે! સુરખુભરી અરુણાઈથી મલકાઈને

પ્હોર પ્રભાતને પ્હેરી રહ્યાં;

જે ગત બધો ગંદવાડ ભરતી સંગ,

તેહનું ધોવાણ ને ડહોળાણ વળી ખોદાણ

કે કચકાણનું કકળાણ ના.

એ સિન્ધુપૂર્ણથી, પૂર્ણરૂપ

જલ બાદ થાતાં,

તખું અભિનવ પૂર્ણરૂપ ધારી રહ્યાં

હે અખિલ આનંદમય! હે પૂર્ણમય!

ઓટ આણે તે ક્ષણેયે,

ઓટ આવી આણજ

Ot