મારી સમજનાં મેદાનોમાં રાતનો ઉતારો,

અંત સુધી પંખીઓને જોઈ ના શકું

ને લોહીની ખારાશનો સ્પર્શ નહિ,

સમુદ્રની ખાલી છે આંખો આ પૃથ્વી પર

સારથિની હતાશાનો ભય મારી નસનસમાં;

બેબાકળો થઈને જાગી ગયો છું

મારી સર્જિત દંતકથાના દુઃસ્વપ્નમાંથી,

પીળી થતી જાય છે મારી પ્રાર્થના.

ઘરથી દૂર દિશાનું દાન ક્યા મનુષ્ય પાસે મળશે મને,

ડંખતા સાપોની સ્મૃતિ સામે

અગતિનો શાપ મગજમાં રહ્યો હવે.

મોક્ષનાં ભ્રમનાં વર્તુળમાં ફરતો રહીશ,

એવા શબ્દોના વેષ પહેરી ભટકતો રહીશ હું,

પરદેશી, આ શોકપ્રદેશમાં.

mari samajnan medanoman ratno utaro,

ant sudhi pankhione joi na shakun

ne lohini kharashno sparsh nahi,

samudrni khali chhe ankho aa prithwi par

sarathini hatashano bhay mari nasanasman;

bebaklo thaine jagi gayo chhun

mari sarjit dantakthana duswapnmanthi,

pili thati jay chhe mari pararthna

gharthi door dishanun dan kya manushya pase malshe mane,

Dankhta saponi smriti same

agatino shap magajman rahyo hwe

mokshnan bhramnan wartulman pharto rahish,

ewa shabdona wesh paheri bhatakto rahish hun,

pardeshi, aa shokaprdeshman

mari samajnan medanoman ratno utaro,

ant sudhi pankhione joi na shakun

ne lohini kharashno sparsh nahi,

samudrni khali chhe ankho aa prithwi par

sarathini hatashano bhay mari nasanasman;

bebaklo thaine jagi gayo chhun

mari sarjit dantakthana duswapnmanthi,

pili thati jay chhe mari pararthna

gharthi door dishanun dan kya manushya pase malshe mane,

Dankhta saponi smriti same

agatino shap magajman rahyo hwe

mokshnan bhramnan wartulman pharto rahish,

ewa shabdona wesh paheri bhatakto rahish hun,

pardeshi, aa shokaprdeshman