પોમ્પાઈ અર્થાત્ બોમ્બાઈ નગરમાં એક ખેલ યાને વહાણ નામે ભૂલ [ઇતિહાસ અને નેતિહાસ વિષે કંઈક નિઓ સરરિયલ]

આમ મોં વકાસી શિદને બેઠા સોદાગર!

વળતી સવારે કીમતી કાચલામાં ચમકતું નવું ઈંડું પડ્યું જ હશે વાડામાં,

રાત આખી મૂર્ગા-મૂર્ગીઓના કચકચાટથી ડામરિયો અંધકાર હલ્યા કર્યો

વિસૂવિઅસના ફાટેલા મોઢામાં.

રે પોમ્બાઈ નગરમાં રહેનારાં! આવો

બહાર આવો સુખશય્યામાંથી, રસોડામાંથી, કાતરિયામાંથી, પાગલ-

ખાનામાંથી, ગ્રંથાગારમાંથી, જેલમાંથી, જેલમહેલમાંથી, હો જી! સ્કૂલમાંથી,

એક ભૂલમાંથી, ઊલમાંથી ચૂલ-માંથી, ઓ હો હો! કો’વાયેલા મૂલમાંથી,

અરે મુલ્લાંના મિનારામાંથી, ગંગાના કિનારામાંથી, યાં ઘોષમાંથી,

ટ્રાં રોષમાંથી, હોંશમાંથી, સંતોષમાંથી,

હો પોમ્બાઈના સાબલોગ! બહાર નીકળો અટારીમાં, આયો છે આ મદારી

ખટારીમાં, નાની ખટારીમાં, નીકળોજી બારીમાં ફેર જુલીએટ! હજી તો

પૈસા લેવા ઉતારી નથી મેં હેટ! બળદિયાઓ! છોડો તમારાં ગાંડા —

ભેંશો! ઝટ વિયાવી લો તમારા નર પાડા. ને જુઓ!

ખેલ ખેલ ખેલ.

ક્યાં?

શું ક્યાં?

જુઓ જી પોતપોતાની આંખોમાં થઈ બાડાં!

રસિકડાં! કોમ્રેડ! યાર! હાય! ઓમ્! હેઈલ! હરિજન!

ખેલ!

pompai arthat bombai nagarman ek khel yane wahan name bhool [itihas ane netihas wishe kanik nio sarariyal]