કાગળના વિસ્તાર પર

કાગળના વિસ્તાર પર

ધણથી છૂટા પડેલા ઢોર જેવા

હું

અહીં કાગળના વિસ્તાર પર

રોજ રઝળપાટ કરું છું.

પાનાંનાં પાનાં ભરાય છે, રોજ.

શબ્દની મૉરીએ કશુંક ખેંચાઈ આવશે

એ આશાએ મથ્યા કરું છું, રોજ.

પણ આજ લગી

એકાદ ગલીનો વળાંક સુદ્ધાં

હું વાંચી શકયો નથી.

હતું કે:

કાગળ–કેડી કોતરી લેશું,

કૂવો–પાણી ખેંચી લેશું,

એક લસરકે ગામપાદરને ઊંચકી લેશું!

આ શબ્દોની ભીડમાં

મારા શેઢો ક્યાંય ઊકલ્યો નહીં.

એક જ કમાડમાં આટલા બધા શબ્દો

વસાઈ જશે એની ખબર નહીં;

બાકી નળિયા આગળ જ નમી પડત.

હજુયે કૌંછુ કે

મોભારે ચડવાનું માંડી વાળો,

આમ શબ્દો સંચાર્યે

કદી ઘર નહીં છવાય!

બારે મેઘ ખાંગા ત્યાં

નેવાં ઝીલવાનું તમારું ગજું નહીં, જીવ!

તગડી ઊંચી ઝાલીને

અંદર આવતા રો’

એકાદ ચૂવા આંતરી લેવાય ને

તોય ઘણું!

kagalna wistar par