હું મરી ગયો.

અંતરિયાળ.

તે શબનું કોણ?

તે તો રઝળવા લાગ્યું.

કૂતરું હાથ ચાવી ગયું

તો સમળી આંતરડાનો લચકો ખેંચી ગઈ

કાગડા મજેથી આંખો ઠોલે

કાન સોંસરી કીડીઓ આવે-જાય

સાલું, સાવ રામરાજ ચાલે...

પવન દુર્ગન્ધથી ત્રાસીને છૂ

તે વાળ પણ ન ફરકે

–ને આ બાજુ સાંજ પડું પડું થાય.

ઘેર જવાનું તો હતું નહીં.

આખો રસ્તો પગ પાસે બટકેલો પડ્યો હતો.

હું સારો માણસ હતો.

નખમાંય રોગ નહીં ને મરી ગયો.

કવિતા લખતો.

ચશ્માં પહેરતો.

ઝાડપાન આઘાત લાગવાના દેખાવમાં ઊભાં છે.

પાછળ ઘર કલ્પાંત કરતું હશે.

અને એમ સહુ રાબેતાભેર.

ખરો પ્રેમ માખીનો

જે હજી મને છોડતી નથી.

હું બિનવારસી,

ને જીવ સાલો કોઈને પેટ પડી

સુંવાળા સુંવાળા જલ્સા કરતો હશે

પણ કાકો ફરી અવતરશે

ને માણસગીરી કરશે, હી હી હી...

- આમ વિચારવેડા કરતો હતો.

તેવામાં

બરોબર છાતી પર જ

ના, ના. ઘડીક તો લાગ્યું કે અડપલું કિરણ હશે.

પણ નહોતું.

છાતી પર પતંગિયું બેઠું'તું...

પતંગિયું...

આલ્લે...

સડસડાટ રૂંવાડાં ઊભાં...

લોહી ધડંધડાટ વહેવા માંડયું

ઓચિંતી ચીસ નીકળી ગઈ કે

હું મરી ગયો નથી...

સોનલ, ત્યારે હું ફરી જીવતો થયો હોઈશ?

hun mari gayo

antariyal

te shabanun kon?

te to rajhalwa lagyun

kutarun hath chawi gayun

to samli antarDano lachko khenchi gai

kagDa majethi ankho thole

kan sonsri kiDio aawe jay

salun, saw ramraj chale

pawan durgandhthi trasine chhu

te wal pan na pharke

–ne aa baju sanj paDun paDun thay

gher jawanun to hatun nahin

akho rasto pag pase batkelo paDyo hato

hun saro manas hato

nakhmanya rog nahin ne mari gayo

kawita lakhto

chashman paherto

jhaDpan aghat lagwana dekhawman ubhan chhe

pachhal ghar kalpant karatun hashe

ane em sahu rabetabher

kharo prem makhino

je haji mane chhoDti nathi

hun binwarsi,

ne jeew salo koine pet paDi

sunwala sunwala jalsa karto hashe

pan kako phari awatarshe

ne manasgiri karshe, hi hi hi

am wicharweDa karto hato

tewaman

barobar chhati par ja

na, na ghaDik to lagyun ke aDapalun kiran hashe

pan nahotun

chhati par patangiyun bethuntun

patangiyun

alle

saDasDat runwaDan ubhan

lohi dhaDandhDat wahewa manDayun

ochinti chees nikli gai ke

hun mari gayo nathi

sonal, tyare hun phari jiwto thayo hoish?

hun mari gayo

antariyal

te shabanun kon?

te to rajhalwa lagyun

kutarun hath chawi gayun

to samli antarDano lachko khenchi gai

kagDa majethi ankho thole

kan sonsri kiDio aawe jay

salun, saw ramraj chale

pawan durgandhthi trasine chhu

te wal pan na pharke

–ne aa baju sanj paDun paDun thay

gher jawanun to hatun nahin

akho rasto pag pase batkelo paDyo hato

hun saro manas hato

nakhmanya rog nahin ne mari gayo

kawita lakhto

chashman paherto

jhaDpan aghat lagwana dekhawman ubhan chhe

pachhal ghar kalpant karatun hashe

ane em sahu rabetabher

kharo prem makhino

je haji mane chhoDti nathi

hun binwarsi,

ne jeew salo koine pet paDi

sunwala sunwala jalsa karto hashe

pan kako phari awatarshe

ne manasgiri karshe, hi hi hi

am wicharweDa karto hato

tewaman

barobar chhati par ja

na, na ghaDik to lagyun ke aDapalun kiran hashe

pan nahotun

chhati par patangiyun bethuntun

patangiyun

alle

saDasDat runwaDan ubhan

lohi dhaDandhDat wahewa manDayun

ochinti chees nikli gai ke

hun mari gayo nathi

sonal, tyare hun phari jiwto thayo hoish?