મગન, ભઈ, આવું થાય આપડાથી?
આ આજે તું હરણિયાના પગનો તારો હલાઈ આયો
ને કાલે મધરાતે ઊઠીને કહીશ :
‘ના હું તો ખઈશ મૂળા, મોગરી, ગાજર ને બોર સુધ્ધાં.’
મગન, ભઈ વચાર તો કર,
કે તું કોણ?
સપ્તરસીની પૂછડીમાં આ તારો પેલો લંબર.
માતમા મરી ગયાના મેળાવડામાં મામલતદાર શાયેબનું
બોલતાં મોં શુકાય
તો ગામલોક પોંણીનું પવાલુ લઈ આ તને મોકલે.
ને કોંટા પર ઊભો રહી કોઈન નાખે
તો કડંગ ફટ ખરર ખરર ખટ ને આયી જ સમજો
તારા વજનની કાપલી.
ને પાછળ ભલા ભગવાનના હાથે લખાઈને આવે—
તુમ બડે પ્રાક્રમી વ બુદ્ધિશાળી હો.
અગલે અઠવાડિયેમેં આપકી ઉન્નતી હોગી.
ન જ રોકાયો, એક આઠ દાડાયે, મગનિયા!
વિસવાસ જ ન મલે ભગવાન પર
ને હલાઈ આયો હરણિયાના પગનો તારો.
તેયે પાછલા પગનો નઈં.
જમણા પગનોયે નઈં.
આગલા ડાબા પગનો.
જરા જો તો ખરો
આ તારે લીધે
કોરિઆમાં કનીકાકીની કાકડી કપાઈ ગઈ
ને મંચૂરીઆમાં માઓ સે મુંગની મામી મરી ગઈ.
મગન મગન શું ઉંઉં કરી નાખ્યું ઉં તેં?
ઓ ભલા ભગવાન, એને માફ કરજે
એને ખબરે નથી કે એણે શું કરી નાખ્યું છે.
અરે રે, મગન
રાતે ગાજર?
magan, bhai, awun thay apDathi?
a aaje tun haraniyana pagno taro halai aayo
ne kale madhrate uthine kahish ha
‘na hun to khaish mula, mogari, gajar ne bor sudhdhan ’
magan, bhai wachar to kar,
ke tun kon?
saptarsini puchhDiman aa taro pelo lambar
matma mari gayana melawDaman mamalatdar shayebanun
boltan mon shukay
to gamlok ponninun pawalu lai aa tane mokle
ne konta par ubho rahi koin nakhe
to kaDang phat kharar kharar khat ne aayi ja samjo
tara wajanni kapli
ne pachhal bhala bhagwanna hathe lakhaine aawe—
tum baDe prakrmi wa buddhishali ho
agle athwaDiyemen apaki unnti hogi
na ja rokayo, ek aath daDaye, maganiya!
wiswas ja na male bhagwan par
ne halai aayo haraniyana pagno taro
teye pachhla pagno nain
jamna pagnoye nain
agla Daba pagno
jara jo to kharo
a tare lidhe
koriaman kanikakini kakDi kapai gai
ne manchuriaman mao se mungni mami mari gai
magan magan shun unun kari nakhyun un ten?
o bhala bhagwan, ene maph karje
ene khabre nathi ke ene shun kari nakhyun chhe
are re, magan
rate gajar?
magan, bhai, awun thay apDathi?
a aaje tun haraniyana pagno taro halai aayo
ne kale madhrate uthine kahish ha
‘na hun to khaish mula, mogari, gajar ne bor sudhdhan ’
magan, bhai wachar to kar,
ke tun kon?
saptarsini puchhDiman aa taro pelo lambar
matma mari gayana melawDaman mamalatdar shayebanun
boltan mon shukay
to gamlok ponninun pawalu lai aa tane mokle
ne konta par ubho rahi koin nakhe
to kaDang phat kharar kharar khat ne aayi ja samjo
tara wajanni kapli
ne pachhal bhala bhagwanna hathe lakhaine aawe—
tum baDe prakrmi wa buddhishali ho
agle athwaDiyemen apaki unnti hogi
na ja rokayo, ek aath daDaye, maganiya!
wiswas ja na male bhagwan par
ne halai aayo haraniyana pagno taro
teye pachhla pagno nain
jamna pagnoye nain
agla Daba pagno
jara jo to kharo
a tare lidhe
koriaman kanikakini kakDi kapai gai
ne manchuriaman mao se mungni mami mari gai
magan magan shun unun kari nakhyun un ten?
o bhala bhagwan, ene maph karje
ene khabre nathi ke ene shun kari nakhyun chhe
are re, magan
rate gajar?
સ્રોત
- પુસ્તક : ઓડિસ્યુસનું હલેસું (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 55)
- સર્જક : સિતાંશુ યશશ્ચંદ્ર
- પ્રકાશક : આર. આર. શેઠની કંપની
- વર્ષ : 2009
- આવૃત્તિ : 2