ઈશ્વરે પહેલે દિવસે અજવાસ-અંધકાર છૂટા પાડ્યા,

બીજે દિવસે જળ નોખું પાડ્યું,

આકાશ ઊંચે ચડાવ્યું,

ત્રીજે દિવસે જળ ભેગું કરી સમંદર લહેરાવ્યા,

ખંડ ખડક્યા ઉપર અઢારભાર વનસ્પતિ વીંટી.

ચોથા દિવસે દિવસ-રાત ઘડ્યાં,

આકાશમાં ચાંદો-સૂરજ-તારલાઓ ટાંક્યા

પાંચમા દિવસે જળચર, ખેચર, ભૂચરની સૃષ્ટિ સર્જી

છઠ્ઠા દિવસે પોતાની ઇચ્છાએ પોતાની છાપ મુજબ

નરનારી રચી પૃથ્વી પર રમતાં મૂક્યાં–

ફળો-ફૂલોના આશીર્વાદ આપી આખી પૃથ્વી ભોગવટે આપી,

ને

સાતમાં દિવસે રવિવારે ઈશ્વરે થાકી જઈ રજા રાખી...

એઈને લંબાવ્યું.

પણ,

માને રવિવાર નથી હોતો.

કહો કે માને કોઈ વાર જ નથી હોતો,

બધા વાર સરખા

ન તિથિ, ન તહેવાર નૅશનલ હૉલિડે.

રવિવારે તો માને વધુ કામ હોય છે.

ચાદર ધોવામાં કાઢવાનાં,

ઓશીકાના ગલેફ બદલવાનાં,

આડીઆવળી ચોપડી ગોઠવવાનાં,

પસ્તી કાઢવાનાં,

પંખો લૂછવાનાં, બરણી ધોઈ અથાણું કાઢવાનાં,

ફુદીનાની ચટણી બનાવવાનાં, બટન ટાંકવાનાં,

નિરાંતે માથું ધોવાનાં...

એવાં એવાં તો હજાર કામ હોય છે

– ને હાથ બે જ હોય છે.

રોજ સૂરજ તો ઊગે છે એના – પંચાંગના સમયે

પણ માનો દિવસ કલાકો વહેલો ઊગે છે

અને રાત કલાકો મોડી.

બપોર એક ઝોકું લેવાનોય જંપ નથી તેને.

માની નીંદર કઢેલા દૂધ જેવી ગાઢી નથી હોતી

માની ઊંઘા તો કાગાનીંદર

કશુંક સળવળે,

સહેજે કોઈ કણસે તોય જાગી જાય.

કાયમની સોડ તાણતી વખતેય એમ નહીં વિચારે

‘કે લાવ જરા ઊંઘી લઉં’

એ તો ઉતાવળી હશે ફરી જનમવા.

નવ માસ પેટમાં પોઢાડી પીડાતી-હરખાતી

એ જનમ તો આપે છે બાળકને

પણ છતાં જાણે હજીય

બેજીવી હોય તેમ જીવ્યા કરે છે આખી જિંદગી.

માના હાથમાં ઘોડિયાની દોરી હોય છે સતત

આપણી, પછી આપણાં છોકરાંવની

ને તે પછીય તેના હીંચોળવાના ઓરતા ઓછા નથી હોતા.

મા હોય છે સાવ અબુધ

પોતે જ પરણાવ્યા પછીય યાદ નથી રહેતું

કે દીકરો હવે પરણેલો છે.

મા રાહ જોયા કરે છે

જનમવાની, ઘોટિયામાંથી ઊઠવાની,

નિશાળેથી પાછો આવવાની

નોકરીએથી હેમખેમ પાછો ફરવાની,

ક્યારેક તો પરદેશથી પાછો આવશે તેની.

કાગડો મોભારે નથી બેઠો હોતો

ત્યારેય મા તો રાહ જોયા કરે છે

કાગડીની જેમ વિમાસે છે કે

ઉછેર્યાં તે ઈંડાં તેનાં પોતાનાં કે કોયલનાં?

ishwre pahele diwse ajwas andhkar chhuta paDya,

bije diwse jal nokhun paDyun,

akash unche chaDawyun,

trije diwse jal bhegun kari samandar laherawya,

khanD khaDakya upar aDharbhar wanaspati winti

chotha diwse diwas raat ghaDyan,

akashman chando suraj tarlao tankya

panchma diwse jalchar, khechar, bhucharni srishti sarji

chhaththa diwse potani ichchhaye potani chhap mujab

narnari rachi prithwi par ramtan mukyan–

phalo phulona ashirwad aapi aakhi prithwi bhogawte aapi,

ne

satman diwse rawiware ishwre thaki jai raja rakhi

eine lambawyun

pan,

mane rawiwar nathi hoto

kaho ke mane koi war ja nathi hoto,

badha war sarkha

na tithi, na tahewar neshnal hauliDe

rawiware to mane wadhu kaam hoy chhe

chadar dhowaman kaDhwanan,

oshikana galeph badalwanan,

aDiawli chopDi gothawwanan,

pasti kaDhwanan,

pankho luchhwanan, barni dhoi athanun kaDhwanan,

phudinani chatni banawwanan, batan tankwanan,

nirante mathun dhowanan

ewan ewan to hajar kaam hoy chhe

– ne hath be ja hoy chhe

roj suraj to uge chhe ena – panchangna samye

pan mano diwas kalako wahelo uge chhe

ane raat kalako moDi

bapor ek jhokun lewanoy jamp nathi tene

mani nindar kaDhela doodh jewi gaDhi nathi hoti

mani ungha to kaganindar

kashunk salawle,

saheje koi kanse toy jagi jay

kayamni soD tanti wakhtey em nahin wichare

‘ke law jara unghi laun’

e to utawli hashe phari janamwa

naw mas petman poDhaDi piDati harkhati

e janam to aape chhe balakne

pan chhatan jane hajiy

bejiwi hoy tem jiwya kare chhe aakhi jindgi

mana hathman ghoDiyani dori hoy chhe satat

apni, pachhi apnan chhokranwni

ne te pachhiy tena hincholwana orta ochha nathi hota

ma hoy chhe saw abudh

pote ja parnawya pachhiy yaad nathi rahetun

ke dikro hwe parnelo chhe

ma rah joya kare chhe

janamwani, ghotiyamanthi uthwani,

nishalethi pachho awwani

nokriyethi hemkhem pachho pharwani,

kyarek to pardeshthi pachho awshe teni

kagDo mobhare nathi betho hoto

tyarey ma to rah joya kare chhe

kagDini jem wimase chhe ke

uchheryan te inDan tenan potanan ke koyalnan?

ishwre pahele diwse ajwas andhkar chhuta paDya,

bije diwse jal nokhun paDyun,

akash unche chaDawyun,

trije diwse jal bhegun kari samandar laherawya,

khanD khaDakya upar aDharbhar wanaspati winti

chotha diwse diwas raat ghaDyan,

akashman chando suraj tarlao tankya

panchma diwse jalchar, khechar, bhucharni srishti sarji

chhaththa diwse potani ichchhaye potani chhap mujab

narnari rachi prithwi par ramtan mukyan–

phalo phulona ashirwad aapi aakhi prithwi bhogawte aapi,

ne

satman diwse rawiware ishwre thaki jai raja rakhi

eine lambawyun

pan,

mane rawiwar nathi hoto

kaho ke mane koi war ja nathi hoto,

badha war sarkha

na tithi, na tahewar neshnal hauliDe

rawiware to mane wadhu kaam hoy chhe

chadar dhowaman kaDhwanan,

oshikana galeph badalwanan,

aDiawli chopDi gothawwanan,

pasti kaDhwanan,

pankho luchhwanan, barni dhoi athanun kaDhwanan,

phudinani chatni banawwanan, batan tankwanan,

nirante mathun dhowanan

ewan ewan to hajar kaam hoy chhe

– ne hath be ja hoy chhe

roj suraj to uge chhe ena – panchangna samye

pan mano diwas kalako wahelo uge chhe

ane raat kalako moDi

bapor ek jhokun lewanoy jamp nathi tene

mani nindar kaDhela doodh jewi gaDhi nathi hoti

mani ungha to kaganindar

kashunk salawle,

saheje koi kanse toy jagi jay

kayamni soD tanti wakhtey em nahin wichare

‘ke law jara unghi laun’

e to utawli hashe phari janamwa

naw mas petman poDhaDi piDati harkhati

e janam to aape chhe balakne

pan chhatan jane hajiy

bejiwi hoy tem jiwya kare chhe aakhi jindgi

mana hathman ghoDiyani dori hoy chhe satat

apni, pachhi apnan chhokranwni

ne te pachhiy tena hincholwana orta ochha nathi hota

ma hoy chhe saw abudh

pote ja parnawya pachhiy yaad nathi rahetun

ke dikro hwe parnelo chhe

ma rah joya kare chhe

janamwani, ghotiyamanthi uthwani,

nishalethi pachho awwani

nokriyethi hemkhem pachho pharwani,

kyarek to pardeshthi pachho awshe teni

kagDo mobhare nathi betho hoto

tyarey ma to rah joya kare chhe

kagDini jem wimase chhe ke

uchheryan te inDan tenan potanan ke koyalnan?