પ્રદક્ષિણા ફરતી પૃથ્વીની ઠેબે ચઢીને

હું સહેજ હડસેલાઈ ગયો,

હડસેલાતાં મારામાંથી હું છલકાઈ ગયો.

બહાર રેલાઈ ગયો.

તે ક્ષણથી હું ફેલાતો રહ્યો છું મારી બહાર,

ઓસરતો રહ્યો છું નક્ષત્રીય અવકાશમાં,

કોઈ વાર અથડાઈ ગયો છું

ઈશ્વર સાથે

ને સાંભળ્યો છે ઈશ્વરને રણકી ઊઠતો.

તો કોઈ વાર આતપ્ત ગ્રીષ્મના ભારથી ચંપાઈને

ઊંડે ઊંડે ઊતરી ગયો છું

વૃક્ષનાં મૂળની જેમ.

કોઈ વાર વટવાગળની પાંખોમાંના

અન્ધકારની જેમ

આન્દોલિત થયો છું.

કોઈ વાર આકાશના ગર્ભમાં રહેતા

પવનનો જોડિયો સહોદર

થઈને રહ્યો છું.

પૃથ્વીનાં પોપચાં વચ્ચેની નિદ્રાનાં જળને

મેં ક્યારેક ડખોળ્યાં છે.

મારી સાથે સધાયેલી આ મારી દૂરતાના તન્તુને

હું ઊર્ણનાભની જેમ લંબાવ્યે જ જાઉં છું.

સૂકી ડાળોનાં ઝાંખરાં વચ્ચે

ફસાઈ ગયેલા પંખીની જેમ

મારું હૃદય તરફડ્યા કરે છે.

જે શબ્દો મારી નજીક વસતા હતા

તે હવે

યાયાવર પંખીની જેમ

દૂર દૂરના અજાણ્યા પ્રદેશમાં ઊડી ગયા છે.

કોઈ વાર લાગે છે કે

પુષ્પમાં પોઢેલી પરાગના જેવો હું

સાવ હળવો થઈ ગયો છું.

તો કોઈ વાર

ધાતુવતી ધરતીની જેમ હું સ્ફીત થઈ જાઉં છું.

માંડ માંડ મારી સમતુલા જાળવી રાખું છું.

કોઈ વાર વણશોધાયેલા પૃથ્વીના કોઈ ખણ્ડના અરણ્યની

નામહીન પશુપંખીની સૃષ્ટિ જેવો

હું મારામાં જ છદ્મવેશે લપાઈને રહું છું.

હું તો માનતો હતો કે આ મારી નવી રિક્તતા

મને રુચી જશે

પણ મારા ઠાલા થયેલા અવકાશમાં

કંઈ કેટલું ય અજાણ્યું વસવા આવી ચઢે છે.

કોઈક વાર એ હોય છે માત્ર ફૂલની ખરેલી પાંખડી જેવું,

તૂટેલા દાંત જેવું,

પણ મને પરિચિત પૃથ્વીનું ગુરુત્વાકર્ષણ

એ સહુમાં હોતું નથી,

આથી એ બધું મારામાં અવિરત

ચકરાયા કરે છે, ચકરાયા કરે છે.

જેને પાષાણ ગણીને પાષાણવત્ બોલવા જાઉં છું

તે ઉત્તર આપે છે તારાની ભાષામાં.

જેને આંખ માનીને એમાં દૃશ્યની જેમ સમાઈ જવા જાઉં છું

તે તો નીકળે છે કોઈ રાક્ષસી પંખીની પહોળી થયેલી ચાંચ.

મને લાગે છે કે રહ્યાસહ્યા મારે

મારામાંથી પૂરેપૂરા ભાગી છૂટવું જોઈએ.

પણ આ બરડ સમયના પડમાં

છિદ્ર પાડવું શી રીતે?

જાણે સાથે મળીને કાવતરું કરતો હોય તેમ

પવન આખી રાત મારી સાથે ગુસપુસ કરે છે,

પણ જ્યાં એની સાથે નાસી જવા કરું છું

ત્યાં એ કોઈ લંગડાની જેમ

મારે ખભે એનો ભાર મૂકી દે છે!

મને તો એમ કે મૌનમાં થઈને મૌનમાં

સહેલાઈથી સરકી જવાશે,

પણ મારા સહેજ સરખા સ્પર્શથી

એમાં બુદબુદો ઘૂઘવી ઊઠે છે !

ઇંટ, લાકડું, લોખંડ અને કાચમાં પુરાઈને રહેતો હતો

ત્યારે એ વધારે સહેલું હતું.

બારી હતી, બારણાં હતાં.

જેટલો ઘરમાં હતો, તેટલો બહાર હતો.

હવે હું વસતો નથી, મારામાં કશુંક વસે છે.

તેથી જ તો

પથ્થર નીચેની થોડી ભીનાશમાં રહેલા

જન્તુની મને અદેખાઈ થાય છે.

પણ મારી તો દશા જ જુદી છે,

મારું પગલું ચરણ વિનાનું ઠાલું છે.

એ પગલું આગળ વધે

તો ય હું તો ત્યાં ને ત્યાં!

જેને આંગળીને ટેરવે ભાંગ્યું હતું

તે એક ટીપું

હવે બ્રહ્માણ્ડ બનીને મારા પર

તોળાઈ રહે છે.

અન્યમનસ્ક બનીને પાંખડીને મસળેલી

તે આદિમ અરણ્ય થઈને મારામાં છવાઈ જાય છે.

રમતમાં ટાંકણીથી કાગળમાં કાણું પાડું છું

તો એકાએક એમાંથી ગ્રહનક્ષત્રહીન

સાત સાત આકાશ ધો ધો વહી જાય છે!

મારો હાથ મારા મુખ પર ફરે છે તો

રખેને એ મારો ચહેરો બદલી નાખે

એ બીકે હું છળી મરું છું.

આ મારું પરિચિત જળ

હવે અગ્નિ બનવાનું નાટક માંડી બેઠું છે.

કોઈ વસન્તઘેલું પ્રેમીજન

મને ઉઘાન માનવાની ભૂલ કરી બેસીને પસ્તાય છે.

પણ મને તો મારું એકાકીપણું

નામને ચોટેલા વિશેષણની જેમ

બાઝી રહ્યું છે.

આ દરમિયાન રાત્રિના અન્ધકારનાં લણ્યા વગરનાં ખેતરો

વિસ્તર્યે જ જાય છે;

મારી આંખોમાં મરણ એના પડછાયાનું

માપ કાઢી રહ્યું છે;

હોવું ન-હોવુંના તાણાવાણામાં હું કશી ભાત ઉપસાવ્યા વિના

ગૂંચવાતો જાઉં છું.

એક સૂર્યની ચાવીથી બીજા સૂર્યનું તાળું

ખોલતો રહું છું.

વણઉકેલાયેલી લિપિના જેવો હું પોતે

મારા પર જ અંકાઈ ગયો છું.

ને છતાં

હવામાં સહેજ આન્દોલન થાય છે

કે તરત જ મારા હોઠ એને શબ્દરૂપે સારવી લેવા

તલસે છે;

પવન સાથેના ગુહ્ય સમ્બન્ધની વાત

હજી જળને મુખે સાંભળવી ગમે છે;

સમયના ઝીણા ટુકડા કરી કરીને ફેંકતા

ઘડિયાળને હજી હું મુગ્ધ બનીને જોયા કરું છું.

ફુગાયેલી રોટલીના પડ જેવી

આ વાસ્તવિકતાની હજી હું કવિતા રચ્યા કરું છું.

મારી હથેળીના ખાડામાં

હજી હું પ્રલયના જળને સંઘર્યા કરું છું.

ગુણાકાર ભાગાકાર કરતી મારી આંગળીઓને

હજી હું શૂન્યનો મહિમા સમજાવ્યા કરું છું.

ચીરાયેલા સઢ જેવા મારા શ્વાસને આધારે

હજી હું સાગર ઓળંગી જવાની હામ ભીડી રહ્યો છું.

એમ નથી કે ભૂલો મને નથી સમજાઈ

જેને હું મારો મહિમા સમજ્યો

તે તો

સૂર્યનું મારી સાથેનું હઠીલાપણું હતું.

જેને હું મારા શબ્દો સમજ્યો તે તો

નિર્જનતા સાથે અથડાતા અન્ધકારની છાલક હતી;

જેને હું મારો શ્વાસ સમજ્યો તે તો

ઈશ્વરના નામે વહેતી મૂકેલી અફવા હતી.

જેને હું મારો સ્પર્શ સમજ્યો તે તો

પવનની નરી અવળચંડાઈ હતી

અને છતાં

મારા જ ભારથી બેવડ વળી ગયેલા

મારા નામ સાથે

હું જીવતો રહ્યો છું.

કોઈ અપરાધી દેવાદારની જેમ

શા માટે હું આ બધો હિસાબ આપવા બેઠો છું?

પાનખરની વાસથી શ્વાસ રૂંધાઈ ગયો છે.

લોહીમાં બોડાં ઝાડના પડછાયા નાચે છે.

આંખ દરેક ખરતા પાંદડા સાથે ખર્યા કરે છે.

છતાં મારું મીંઢું હૃદય

મારાથી સંતાઈને એક ખૂણે

વસન્તની બારાખડી ઘૂંટવા બેસી ગયું છે.

મોડું મોડું પણ હવામાં એક આશ્વાસન છે :

હજી કદાચ જીવી જવાયું હોત!

ગોકળગાય જેમ ચાલતી ચાલતી

પાછળ રૂપેરી રેખા આંકતી જાય

તેમ મારી પાછળ પાછળ રૂપેરી પ્રશ્ન અંકાતો આવે છે,

કોઈ એને ઉકેલવાને ફિલસૂફીનાં થોથાંમાં દટાય

તો એ મારો વાંક?

મારી બે આંખોનાં બારણાં ઠેલીને

મને શોધતાં કોઈ ભૂલું પડે

તો એ મારો વાંક?

સમ્ભવ છે કે હજી મારામાંથી

એકાદ વૃક્ષ મહોરી ઊઠે,

એના પર એક નવું જ આકાશ

છવાઈ જાય,

અને કોઈ ફૂટતા પ્રભાતે

કોઈ નવું જ પંખી એની ડાળે ટહુકી જાય.

એથી જ તો હજી હું મારાથી

બહુ દૂર નીકળી ગયો નથી;

સાચું કહું તો પૃથ્વીનો બીજો હડદોલો

મને પાછો મારામાં પૂરેપૂરો હડસેલી દે

એવી આશા મેં છોડી નથી.

પણ એ વૃક્ષને ઊગવા માટે,

એ આકાશને વ્યાપવા માટે,

એ ટહુકાને ઝીલવા માટે,

થોડા વધુ રિક્ત તો થવું જ પડશે.

આથી જ તો મને છે રિક્તની આસક્તિ.

રિક્ત પારદર્શક

એને નવી નવી આંખો ખૂલે,

એથી જ તો આકાશમાં મૂળ નાખે

એવા જ વૃક્ષની મને માયા.

કોઈ વાર મારા શબ્દો પાછા આવશે,

કદાચ હું પોતે એમને એકદમ ઓળખી ન શકું.

અન્યમનસ્ક ભાવે એ કૂંપળોને હું તોડી પણ નાખું.

પણ એથી જે કસક થશે

એથી જે નિઃશ્વાસ સ્ફુરશે

તેના સ્પર્શને મારા હોઠ ઓળખી લેશે.

પછી શબ્દે શબ્દે વિશ્વ સારવીશ,

છોને ઈશ્વર મારી સામે હોડ બકે.

પણ એ ય સમ્ભવ છે કે શબ્દો મને શોધતા આવે

ને હું ન હોઉ.

કદાચ ઘરનાં બારીબારણાં મરી ગયાં હોય,

કદાચ તાળું ખોલતાં મારા હાથે મને દગો દીધો હોય,

કદાચ મારી ગેરહાજરીએ જ મારા ઘરમાં

કુટુમ્બકબીલો વિસ્તાર્યો હોય.

તો સમ્ભવ છે કે હું એ સરનામે નહિ મળું.

prdakshina pharti prithwini thebe chaDhine

hun sahej haDselai gayo,

haDselatan maramanthi hun chhalkai gayo

bahar relai gayo

te kshanthi hun phelato rahyo chhun mari bahar,

osarto rahyo chhun nakshatriy awkashman,

koi war athDai gayo chhun

ishwar sathe

ne sambhalyo chhe ishwarne ranki uthto

to koi war atapt grishmna bharthi champaine

unDe unDe utri gayo chhun

wrikshnan mulni jem

koi war watwagalni pankhomanna

andhkarni jem

andolit thayo chhun

koi war akashna garbhman raheta

pawanno joDiyo sahodar

thaine rahyo chhun

prithwinan popchan wachcheni nidranan jalne

mein kyarek Dakholyan chhe

mari sathe sadhayeli aa mari durtana tantune

hun urnnabhni jem lambawye ja jaun chhun

suki Dalonan jhankhran wachche

phasai gayela pankhini jem

marun hriday tarphaDya kare chhe

je shabdo mari najik wasta hata

te hwe

yayawar pankhini jem

door durna ajanya prdeshman uDi gaya chhe

koi war lage chhe ke

pushpman poDheli paragana jewo hun

saw halwo thai gayo chhun

to koi war

dhatuwti dhartini jem hun spheet thai jaun chhun

manD manD mari samatula jalwi rakhun chhun

koi war wanshodhayela prithwina koi khanDna aranyni

namahin pashupankhini srishti jewo

hun maraman ja chhadmweshe lapaine rahun chhun

hun to manto hato ke aa mari nawi riktata

mane ruchi jashe

pan mara thala thayela awkashman

kani ketalun ya ajanyun waswa aawi chaDhe chhe

koik war e hoy chhe matr phulni khareli pankhDi jewun,

tutela dant jewun,

pan mane parichit prithwinun gurutwakarshan

e sahuman hotun nathi,

athi e badhun maraman awirat

chakraya kare chhe, chakraya kare chhe

jene pashan ganine pashanwat bolwa jaun chhun

te uttar aape chhe tarani bhashaman

jene aankh manine eman drishyni jem samai jawa jaun chhun

te to nikle chhe koi rakshsi pankhini paholi thayeli chanch

mane lage chhe ke rahyasahya mare

maramanthi purepura bhagi chhutawun joie

pan aa baraD samayna paDman

chhidr paDawun shi rite?

jane sathe maline kawatarun karto hoy tem

pawan aakhi raat mari sathe guspus kare chhe,

pan jyan eni sathe nasi jawa karun chhun

tyan e koi langDani jem

mare khabhe eno bhaar muki de chhe!

mane to em ke maunman thaine maunman

sahelaithi sarki jawashe,

pan mara sahej sarkha sparshthi

eman budabudo ghughwi uthe chhe !

int, lakaDun, lokhanD ane kachman puraine raheto hato

tyare e wadhare sahelun hatun

bari hati, barnan hatan

jetlo gharman hato, tetlo bahar hato

hwe hun wasto nathi, maraman kashunk wase chhe

tethi ja to

paththar nicheni thoDi bhinashman rahela

jantuni mane adekhai thay chhe

pan mari to dasha ja judi chhe,

marun pagalun charan winanun thalun chhe

e pagalun aagal wadhe

to ya hun to tyan ne tyan!

jene angline terwe bhangyun hatun

te ek tipun

hwe brahmanD banine mara par

tolai rahe chhe

anyamnask banine pankhDine masleli

te aadim aranya thaine maraman chhawai jay chhe

ramatman tanknithi kagalman kanun paDun chhun

to ekayek emanthi grahnakshatrhin

sat sat akash dho dho wahi jay chhe!

maro hath mara mukh par phare chhe to

rakhene e maro chahero badli nakhe

e bike hun chhali marun chhun

a marun parichit jal

hwe agni banwanun natk manDi bethun chhe

koi wasantghelun premijan

mane ughan manwani bhool kari besine pastay chhe

pan mane to marun ekakipanun

namne chotela wisheshanni jem

bajhi rahyun chhe

a darmiyan ratrina andhkarnan lanya wagarnan khetro

wistarye ja jay chhe;

mari ankhoman maran ena paDchhayanun

map kaDhi rahyun chhe;

howun na howunna tanawanaman hun kashi bhat upsawya wina

gunchwato jaun chhun

ek suryni chawithi bija suryanun talun

kholto rahun chhun

wanaukelayeli lipina jewo hun pote

mara par ja ankai gayo chhun

ne chhatan

hawaman sahej andolan thay chhe

ke tarat ja mara hoth ene shabdrupe sarwi lewa

talse chhe;

pawan sathena guhya sambandhni wat

haji jalne mukhe sambhalwi game chhe;

samayna jhina tukDa kari karine phenkta

ghaDiyalne haji hun mugdh banine joya karun chhun

phugayeli rotlina paD jewi

a wastawiktani haji hun kawita rachya karun chhun

mari hathelina khaDaman

haji hun pralayna jalne sangharya karun chhun

gunakar bhagakar karti mari anglione

haji hun shunyno mahima samjawya karun chhun

chirayela saDh jewa mara shwasne adhare

haji hun sagar olangi jawani ham bhiDi rahyo chhun

em nathi ke bhulo mane nathi samjai

jene hun maro mahima samajyo

te to

suryanun mari sathenun hathilapanun hatun

jene hun mara shabdo samajyo te to

nirjanta sathe athData andhkarni chhalak hati;

jene hun maro shwas samajyo te to

ishwarna name waheti mukeli aphwa hati

jene hun maro sparsh samajyo te to

pawanni nari awalchanDai hati

ane chhatan

mara ja bharthi bewaD wali gayela

mara nam sathe

hun jiwto rahyo chhun

koi apradhi dewadarni jem

sha mate hun aa badho hisab aapwa betho chhun?

panakharni wasthi shwas rundhai gayo chhe

lohiman boDan jhaDna paDchhaya nache chhe

ankh darek kharta pandDa sathe kharya kare chhe

chhatan marun minDhun hriday

marathi santaine ek khune

wasantni barakhDi ghuntwa besi gayun chhe

moDun moDun pan hawaman ek ashwasan chhe ha

haji kadach jiwi jawayun hot!

gokalgay jem chalti chalti

pachhal ruperi rekha ankti jay

tem mari pachhal pachhal ruperi parashn ankato aawe chhe,

koi ene ukelwane philsuphinan thothanman datay

to e maro wank?

mari be ankhonan barnan theline

mane shodhtan koi bhulun paDe

to e maro wank?

sambhaw chhe ke haji maramanthi

ekad wriksh mahori uthe,

ena par ek nawun ja akash

chhawai jay,

ane koi phutta prbhate

koi nawun ja pankhi eni Dale tahuki jay

ethi ja to haji hun marathi

bahu door nikli gayo nathi;

sachun kahun to prithwino bijo haDdolo

mane pachho maraman purepuro haDseli de

ewi aasha mein chhoDi nathi

pan e wrikshne ugwa mate,

e akashne wyapwa mate,

e tahukane jhilwa mate,

thoDa wadhu rikt to thawun ja paDshe

athi ja to mane chhe riktni asakti

rikt paradarshak

ene nawi nawi ankho khule,

ethi ja to akashman mool nakhe

ewa ja wrikshni mane maya

koi war mara shabdo pachha awshe,

kadach hun pote emne ekdam olkhi na shakun

anyamnask bhawe e kumplone hun toDi pan nakhun

pan ethi je kasak thashe

ethi je nishwas sphurshe

tena sparshne mara hoth olkhi leshe

pachhi shabde shabde wishw sarwish,

chhone ishwar mari same hoD bake

pan e ya sambhaw chhe ke shabdo mane shodhta aawe

ne hun na hou

kadach gharnan baribarnan mari gayan hoy,

kadach talun kholtan mara hathe mane dago didho hoy,

kadach mari gerhajriye ja mara gharman

kutumbakbilo wistaryo hoy

to sambhaw chhe ke hun e sarname nahi malun

prdakshina pharti prithwini thebe chaDhine

hun sahej haDselai gayo,

haDselatan maramanthi hun chhalkai gayo

bahar relai gayo

te kshanthi hun phelato rahyo chhun mari bahar,

osarto rahyo chhun nakshatriy awkashman,

koi war athDai gayo chhun

ishwar sathe

ne sambhalyo chhe ishwarne ranki uthto

to koi war atapt grishmna bharthi champaine

unDe unDe utri gayo chhun

wrikshnan mulni jem

koi war watwagalni pankhomanna

andhkarni jem

andolit thayo chhun

koi war akashna garbhman raheta

pawanno joDiyo sahodar

thaine rahyo chhun

prithwinan popchan wachcheni nidranan jalne

mein kyarek Dakholyan chhe

mari sathe sadhayeli aa mari durtana tantune

hun urnnabhni jem lambawye ja jaun chhun

suki Dalonan jhankhran wachche

phasai gayela pankhini jem

marun hriday tarphaDya kare chhe

je shabdo mari najik wasta hata

te hwe

yayawar pankhini jem

door durna ajanya prdeshman uDi gaya chhe

koi war lage chhe ke

pushpman poDheli paragana jewo hun

saw halwo thai gayo chhun

to koi war

dhatuwti dhartini jem hun spheet thai jaun chhun

manD manD mari samatula jalwi rakhun chhun

koi war wanshodhayela prithwina koi khanDna aranyni

namahin pashupankhini srishti jewo

hun maraman ja chhadmweshe lapaine rahun chhun

hun to manto hato ke aa mari nawi riktata

mane ruchi jashe

pan mara thala thayela awkashman

kani ketalun ya ajanyun waswa aawi chaDhe chhe

koik war e hoy chhe matr phulni khareli pankhDi jewun,

tutela dant jewun,

pan mane parichit prithwinun gurutwakarshan

e sahuman hotun nathi,

athi e badhun maraman awirat

chakraya kare chhe, chakraya kare chhe

jene pashan ganine pashanwat bolwa jaun chhun

te uttar aape chhe tarani bhashaman

jene aankh manine eman drishyni jem samai jawa jaun chhun

te to nikle chhe koi rakshsi pankhini paholi thayeli chanch

mane lage chhe ke rahyasahya mare

maramanthi purepura bhagi chhutawun joie

pan aa baraD samayna paDman

chhidr paDawun shi rite?

jane sathe maline kawatarun karto hoy tem

pawan aakhi raat mari sathe guspus kare chhe,

pan jyan eni sathe nasi jawa karun chhun

tyan e koi langDani jem

mare khabhe eno bhaar muki de chhe!

mane to em ke maunman thaine maunman

sahelaithi sarki jawashe,

pan mara sahej sarkha sparshthi

eman budabudo ghughwi uthe chhe !

int, lakaDun, lokhanD ane kachman puraine raheto hato

tyare e wadhare sahelun hatun

bari hati, barnan hatan

jetlo gharman hato, tetlo bahar hato

hwe hun wasto nathi, maraman kashunk wase chhe

tethi ja to

paththar nicheni thoDi bhinashman rahela

jantuni mane adekhai thay chhe

pan mari to dasha ja judi chhe,

marun pagalun charan winanun thalun chhe

e pagalun aagal wadhe

to ya hun to tyan ne tyan!

jene angline terwe bhangyun hatun

te ek tipun

hwe brahmanD banine mara par

tolai rahe chhe

anyamnask banine pankhDine masleli

te aadim aranya thaine maraman chhawai jay chhe

ramatman tanknithi kagalman kanun paDun chhun

to ekayek emanthi grahnakshatrhin

sat sat akash dho dho wahi jay chhe!

maro hath mara mukh par phare chhe to

rakhene e maro chahero badli nakhe

e bike hun chhali marun chhun

a marun parichit jal

hwe agni banwanun natk manDi bethun chhe

koi wasantghelun premijan

mane ughan manwani bhool kari besine pastay chhe

pan mane to marun ekakipanun

namne chotela wisheshanni jem

bajhi rahyun chhe

a darmiyan ratrina andhkarnan lanya wagarnan khetro

wistarye ja jay chhe;

mari ankhoman maran ena paDchhayanun

map kaDhi rahyun chhe;

howun na howunna tanawanaman hun kashi bhat upsawya wina

gunchwato jaun chhun

ek suryni chawithi bija suryanun talun

kholto rahun chhun

wanaukelayeli lipina jewo hun pote

mara par ja ankai gayo chhun

ne chhatan

hawaman sahej andolan thay chhe

ke tarat ja mara hoth ene shabdrupe sarwi lewa

talse chhe;

pawan sathena guhya sambandhni wat

haji jalne mukhe sambhalwi game chhe;

samayna jhina tukDa kari karine phenkta

ghaDiyalne haji hun mugdh banine joya karun chhun

phugayeli rotlina paD jewi

a wastawiktani haji hun kawita rachya karun chhun

mari hathelina khaDaman

haji hun pralayna jalne sangharya karun chhun

gunakar bhagakar karti mari anglione

haji hun shunyno mahima samjawya karun chhun

chirayela saDh jewa mara shwasne adhare

haji hun sagar olangi jawani ham bhiDi rahyo chhun

em nathi ke bhulo mane nathi samjai

jene hun maro mahima samajyo

te to

suryanun mari sathenun hathilapanun hatun

jene hun mara shabdo samajyo te to

nirjanta sathe athData andhkarni chhalak hati;

jene hun maro shwas samajyo te to

ishwarna name waheti mukeli aphwa hati

jene hun maro sparsh samajyo te to

pawanni nari awalchanDai hati

ane chhatan

mara ja bharthi bewaD wali gayela

mara nam sathe

hun jiwto rahyo chhun

koi apradhi dewadarni jem

sha mate hun aa badho hisab aapwa betho chhun?

panakharni wasthi shwas rundhai gayo chhe

lohiman boDan jhaDna paDchhaya nache chhe

ankh darek kharta pandDa sathe kharya kare chhe

chhatan marun minDhun hriday

marathi santaine ek khune

wasantni barakhDi ghuntwa besi gayun chhe

moDun moDun pan hawaman ek ashwasan chhe ha

haji kadach jiwi jawayun hot!

gokalgay jem chalti chalti

pachhal ruperi rekha ankti jay

tem mari pachhal pachhal ruperi parashn ankato aawe chhe,

koi ene ukelwane philsuphinan thothanman datay

to e maro wank?

mari be ankhonan barnan theline

mane shodhtan koi bhulun paDe

to e maro wank?

sambhaw chhe ke haji maramanthi

ekad wriksh mahori uthe,

ena par ek nawun ja akash

chhawai jay,

ane koi phutta prbhate

koi nawun ja pankhi eni Dale tahuki jay

ethi ja to haji hun marathi

bahu door nikli gayo nathi;

sachun kahun to prithwino bijo haDdolo

mane pachho maraman purepuro haDseli de

ewi aasha mein chhoDi nathi

pan e wrikshne ugwa mate,

e akashne wyapwa mate,

e tahukane jhilwa mate,

thoDa wadhu rikt to thawun ja paDshe

athi ja to mane chhe riktni asakti

rikt paradarshak

ene nawi nawi ankho khule,

ethi ja to akashman mool nakhe

ewa ja wrikshni mane maya

koi war mara shabdo pachha awshe,

kadach hun pote emne ekdam olkhi na shakun

anyamnask bhawe e kumplone hun toDi pan nakhun

pan ethi je kasak thashe

ethi je nishwas sphurshe

tena sparshne mara hoth olkhi leshe

pachhi shabde shabde wishw sarwish,

chhone ishwar mari same hoD bake

pan e ya sambhaw chhe ke shabdo mane shodhta aawe

ne hun na hou

kadach gharnan baribarnan mari gayan hoy,

kadach talun kholtan mara hathe mane dago didho hoy,

kadach mari gerhajriye ja mara gharman

kutumbakbilo wistaryo hoy

to sambhaw chhe ke hun e sarname nahi malun