એક મેરુ જેવા ઊંચા પ્હાડ ઉપરના ટટાર એક ઝાડની

છેક ટોચે તે રાતે એક તારાથી સહેજ જ નીચે

હમણાં જ ફૂટેલી તાજી એક ફૂલની કળીને

મેં મારા મનુષ્યના હાથે જરાક ખેંચી ચૂંટવા

કે તરત વજ્ર ખેંચાયું

ને વજ્રની સાથે જ ખેંચાઈ ઋક્ષ એવી ડૂંખ,

ડૂંખની સાથે જ ખેંચાઈ ખરબચડી ડાળે

ડાળની સાથે જ ખેંચાઈ રહ્યાં મૂળ આલવાલે

ભૂમિને તળિયે જડાયેલાં ગૂંચવાયેલાં માટીમાંનાં મૂળિયાં

ને મૂળસો’તું ઊખડું ઊખડું થઈ રહ્યું આખું તે તોતિંગ વૃક્ષ!

મૂળિયા સાથે ખેંચાઈ આવી થોડીક સૂર્યમાળામાંથી

આપણી આ આખી પૃથ્વીય...

અને આપણો આ માળાના મેર જેવો સૂર્ય

તેય થોડોક આમતેમ... ખલેલ...

પોતેય થોડુંક ચલિત આમતેમ પદ્મનાભની

નાભિથી... આખી બ્રહ્માંડની વેલ...

જે એક રૂવાંડા ઉપર ઉગાડ્યું છે જેમણે આ બ્રહ્માંડ

તેમનું રૂવાડુંય થોડુંક મૂળમાંથી ઊંચકાઈ ગયું ઊંચું

શેષશાયીના નારાલીન શાન્ત તને,

અને જ્યાં બધુંય સુસમાહિત સ્વસ્થ

એવા એમના સ્થિતપ્રજ્ઞ મને

ઉત્કંપ કશાક પક્ષપાતી આકર્ષણે...

તે રાતે એક તારાથી સ્હેજ જ નીચે એક ઊંચા પ્હાડ ઉપરના

ઝાડની ટોચે ફૂટેલી એક તાજી ફૂલની કળીને મારો મનુષ્યનો હાથ

જરાક ચૂંટવા ગયો કે...