એક પંખીને કંઈક કહેવું હતું,

માનવીની પાસે આવતાં ખમચાતું હતું;

ઊડી ગયું દૂર, ટેકરી પર, ઊંચા વૃક્ષની ટંગડાળે,

આગળપાછળ જોયા વિના, ભૂખ-થાક-વિરહ-ઓથાર નીચે

કંઈક બબડી નાખ્યું એણે. સરતી સરિતાએ

સાંભળી લીધું, ‘હું એને પહોંચાડી દઈશ, રસ્તે

મળી જશે કદાચને!' ગબડતી, મેદાનોમાં રસળતી,

લોથપોથ સમંદરમાં ઢબૂરાઈ ગઈ બુદ્ બુદરવે કંઈક

કહેવા કરતી. ‘કાંઈ નહિં, દુનિયાના ચોગમ કિનારાઓ પર

પહોંચાડીશ.' - કહેતોક સમુદ્ર ઊપડ્યો,

દિનરાત અનવરત ખડકો પર મસ્તક અફાળતાં

સંદેશાના મૂળાક્ષર પણ ભૂલી બેઠો.

એક પખીને કઈક કહેવું હતું...

ek pankhine kanik kahewun hatun,

manwini pase awtan khamchatun hatun;

uDi gayun door, tekari par, uncha wrikshni tangDale,

agalpachhal joya wina, bhookh thak wirah othaar niche

kanik babDi nakhyun ene sarti saritaye

sambhli lidhun, ‘hun ene pahonchaDi daish, raste

mali jashe kadachne! gabaDti, medanoman rasalti,

lothpoth samandarman Dhaburai gai bud budarwe kanik

kahewa karti ‘kani nahin, duniyana chogam kinarao par

pahonchaDish kahetok samudr upaDyo,

dinrat anawrat khaDko par mastak aphaltan

sandeshana mulakshar pan bhuli betho

ek pakhine kaik kahewun hatun

ek pankhine kanik kahewun hatun,

manwini pase awtan khamchatun hatun;

uDi gayun door, tekari par, uncha wrikshni tangDale,

agalpachhal joya wina, bhookh thak wirah othaar niche

kanik babDi nakhyun ene sarti saritaye

sambhli lidhun, ‘hun ene pahonchaDi daish, raste

mali jashe kadachne! gabaDti, medanoman rasalti,

lothpoth samandarman Dhaburai gai bud budarwe kanik

kahewa karti ‘kani nahin, duniyana chogam kinarao par

pahonchaDish kahetok samudr upaDyo,

dinrat anawrat khaDko par mastak aphaltan

sandeshana mulakshar pan bhuli betho

ek pakhine kaik kahewun hatun