e loko - Free-verse | RekhtaGujarati

લોકો પ્હેલાં કાપડના તાકા ભરી રાખે છે

પછી જ્યારે ઉઘાડો માણસ ફાટી જાય છે ત્યારે

વાર વાર વેચે છે.

લોકો પ્હેલાં ધાન્યના કોથળા ભરી સીવી રાખે છે

પછી જ્યારે માણસ સડી જાય ત્યારે

કિલો કિલો વેચે છે.

લોકો પ્હેલાં ઔષધની શીશીઓ

સંઘરી રાખે છે

અને માણસ જ્યારે ફૂટી જાય છે ત્યારે

થોડી થોડી રેડે છે.

તે તે લોકો છે નહીં,

તો છે નોટોને ખાઈ ઊછરતી ઊધઈ

બીજું એને ભાવતું નથી.

મારે કવિ થવું નથી,

ભારે અસર કરનારી જંતુનાશક દવા થાઉં તો બસ!

સ્રોત

  • પુસ્તક : પ્રબલ ગતિ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 5)
  • સર્જક : પ્રિયકાન્ત મણિયાર
  • પ્રકાશક : આર. આર. શેઠની કંપની
  • વર્ષ : 1974