કોઈ જોતું વાટ

કોઈ જોતું વાટ

વિચારોના વંટોળે

ઊછળી ઊછળીને શમી ગયેલ દરિયે

સૂર્ય ડૂબ્યા પછી

ઉતરી આવેલ અંધકારે

ફાનસ પેટાવવા

કરેલ દીવાસળી

ટેરવાંને અડી જતાં જ

ચચરી ઊઠે છે વેદના આખે શરીરે

કાંઠાથી

દૂર થઈ ગયેલ રેતી

આવી પહોંચી છે

છેક હવે ફળિયા લગી

સમી સાંજે

બાળકોને રેતીમાં ઘર બનાવતાં જોઈ

ઉંબરે ગુમસૂમ બેઠેલ

બિચારી ખારવણ

હોઠ ખોલીને કહી પણ શકતી નથી

કે તમે

એકાદ દ્વાર ખુલ્લું રાખજો

મારા ખારવા માટે!

koi jotun wat