
આજે સવારે સપનામાં મારે ઘેર
મારા પરદાદા આવ્યા, પાઘડી, ખેસ, જનોઈ, પીતાંબર, ચાખડી,
સાથે પરદાદી હતાં. સાડી મારી બા જેવી જ.
ફોટાબોટા તો એમના જોયેલા નહીં (એમના જમાનામાં કૅમેરા ક્યાંથી?)
પણ સપનું મારું હતું એટલે હું એમને ઓળખી ગયો.
દાદી તો બોલ્યાંયે ખરાં
કે ‘આ જ ઘર છે.’
પણ દાદાએ પૂછ્યું : ‘શી ખાતરી?’
‘હું કહું છું ને? તમે ચાલો અદર.’ દાદી એ જ ટોનમાં બોલ્ચાં.
દાદા અંદર આવ્ચા, પણ મારી સામે જોઈ, નજર નોંધી, મને પૂછે :
‘અલ્યા, તું, – તું કોણ?’
મેં નામ કહ્યું, આખું.
‘અટક તો એ જ છે, પણ...’ દાદા અટક્યા.
મારી કેપ, ઇયર ફોન, વિંડ ચીટર અને સ્પોટર્સ શૂઝ
ઉપર-નીચે નજર ફેરવી,
શર્ટની અંદર જમણો પંજો સેરવી મારી દોરા વગરની છાતી તપાસી,
એ કહે (મને નહીં દાદીને) :
‘આ એ લાગતો નથી.’
દાદીએ ચૂપચાપ મારા ઘરમાં એક આંટો લગાવ્યો.
પછી કહે (મને નહીં, દાદાને),
કે ‘એ જ છે. તમારા પોતરાનો પોતરો.’
દાદા ‘શી ખાતરી?’ જેવું મોં કરી જોઈ રહ્યા,
દાદી સહેજ હસીને કહે કે મને પૂછ્યું :‘મને આના ઘરમાં ઘર જેવું લાગે છે.’
હવે દાદાએ મને પૂછ્યું : ‘મને ઓળખ્યો, દીકરા?’
હું આમ તો એમને ક્યારનો ઓળખી ગયો હતો
પણ જાણે ખાતરી કરવા પૂછતો હોઉં એમ દાદીને મેં પૂછ્યું :
‘દાદા જ ને? દાદી!’
દાદી સાવ મારી મા જેવું હસી પડ્યાં.
પછી સવારે જાગ્યો ત્યારે
મને મારા ઘરમાં વધારે ઘર જેવું લાગ્યું.
(નવેમ્બર, ૨૦૧૦)
aaje saware sapnaman mare gher
mara pardada aawya, paghDi, khes, janoi, pitambar, chakhDi,
sathe pardadi hatan saDi mari ba jewi ja
photabota to emna joyela nahin (emna jamanaman kemera kyanthi?)
pan sapanun marun hatun etle hun emne olkhi gayo
dadi to bolyanye kharan
ke ‘a ja ghar chhe ’
pan dadaye puchhyun ha ‘shi khatri?’
‘hun kahun chhun ne? tame chalo adar ’ dadi e ja tonman bolchan
dada andar awcha, pan mari same joi, najar nondhi, mane puchhe ha
‘alya, tun, – tun kon?’
mein nam kahyun, akhun
‘atak to e ja chhe, pan ’ dada atakya
mari kep, iyar phon, winD chitar ane spotars shoojh
upar niche najar pherwi,
shartni andar jamno panjo serwi mari dora wagarni chhati tapasi,
e kahe (mane nahin dadine) ha
‘a e lagto nathi ’
dadiye chupchap mara gharman ek aanto lagawyo
pachhi kahe (mane nahin, dadane),
ke ‘e ja chhe tamara potrano potro ’
dada ‘shi khatri?’ jewun mon kari joi rahya,
dadi sahej hasine kahe ke mane puchhyun ha‘mane aana gharman ghar jewun lage chhe ’
hwe dadaye mane puchhyun ha ‘mane olakhyo, dikra?’
hun aam to emne kyarno olkhi gayo hato
pan jane khatri karwa puchhto houn em dadine mein puchhyun ha
‘dada ja ne? dadi!’
dadi saw mari ma jewun hasi paDyan
pachhi saware jagyo tyare
mane mara gharman wadhare ghar jewun lagyun
(nawembar, 2010)
aaje saware sapnaman mare gher
mara pardada aawya, paghDi, khes, janoi, pitambar, chakhDi,
sathe pardadi hatan saDi mari ba jewi ja
photabota to emna joyela nahin (emna jamanaman kemera kyanthi?)
pan sapanun marun hatun etle hun emne olkhi gayo
dadi to bolyanye kharan
ke ‘a ja ghar chhe ’
pan dadaye puchhyun ha ‘shi khatri?’
‘hun kahun chhun ne? tame chalo adar ’ dadi e ja tonman bolchan
dada andar awcha, pan mari same joi, najar nondhi, mane puchhe ha
‘alya, tun, – tun kon?’
mein nam kahyun, akhun
‘atak to e ja chhe, pan ’ dada atakya
mari kep, iyar phon, winD chitar ane spotars shoojh
upar niche najar pherwi,
shartni andar jamno panjo serwi mari dora wagarni chhati tapasi,
e kahe (mane nahin dadine) ha
‘a e lagto nathi ’
dadiye chupchap mara gharman ek aanto lagawyo
pachhi kahe (mane nahin, dadane),
ke ‘e ja chhe tamara potrano potro ’
dada ‘shi khatri?’ jewun mon kari joi rahya,
dadi sahej hasine kahe ke mane puchhyun ha‘mane aana gharman ghar jewun lage chhe ’
hwe dadaye mane puchhyun ha ‘mane olakhyo, dikra?’
hun aam to emne kyarno olkhi gayo hato
pan jane khatri karwa puchhto houn em dadine mein puchhyun ha
‘dada ja ne? dadi!’
dadi saw mari ma jewun hasi paDyan
pachhi saware jagyo tyare
mane mara gharman wadhare ghar jewun lagyun
(nawembar, 2010)



સ્રોત
- પુસ્તક : મહાભોજ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 16)
- સર્જક : સિતાંશુ યશશ્ચન્દ્ર
- પ્રકાશક : આર. આર. શેઠની કંપની
- વર્ષ : 2019