રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
શકુર સરવૈયા
આમિષની લાંબી દાઢીમાંથી એક સફેદ વાળ
ખેંચ્યો
એમાંથી ઉતરી આવી નવેમ્બરની સવાર
આકાશમાંથી ગાંસડીઓ ભરી ભરીને
જીવડાં ફેંકી દીધાં હોય તેમ
બરફના કણો ફેંકાતા હતા.
ઠંડકની આછી ચાદર ઓઢી
ઘરો, રસ્તા, વૃક્ષો
સૂતાં હતાં.
ભોંયતળિયામાં કામ કરતા અર્લ હેમિલ્ટનનો અવાજ હતો,
લગભગ દશથી બાર ફૂટનો નવો પાઈપ નાંખવો પડશે મેમ
મેં કહ્યું :
ભલા માણસ એમાં પૂછવાનું શું?
ઠીક લાગે તે કર, પણ હીટર ચાલુ કર.
બે ત્રણ કલાક પછી
અર્લ મને પોર્ચ પર ખેંચી લાવ્યો –
અહીં કાપી નાખેલો જૂનો પાઈપ પડ્યો હતો.
આમ જુઓ, મેમ,
આટલો ભાગ અંદરથી નક્કર છે.
વરાળ આમાંથી પસાર થઈ શકતી નહોતી.
હીટર એટલે ચાલતા નહોતા
અજબ જેવી વાત!
મેં રાતા થઈને પાઈપ પર પગ પછાડ્યો,
એ સાથે જ
દશથી બાર ફૂટ લાંબા,
છથી આઠ ઈંચ જાડા
બરફના એક અજગરે પાઈપના એક છેડેથી માથું બહાર કાઢ્યું
ધીરે ધીરે કરતા આખો બહાર નીકળ્યો.
સામેના
ઘાસના મેદાનમાં અલોપ થઈ ગયો!
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી કવિતા ચયન 1993 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 59)
- સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1995