ઝાડની ક્યાં વાત કરો છો

આખો વગડો જ અમારો છે

એ લૂગડાં અમારાં

એને ઓઢી પાથરી પહેરી જીવીએ

એને ખાઈ પી ન્હાઈ ધોઈ જીવીએ

ને એટલે જ

એકાદ વેંત દાતણ તોડવું હોય ને

તોય માફી માગીએ છીએ બે હાથથી એ ઝાડની

ભોંય પર પેશાબ કરવો હોય તોય

એનો મંતર બોલીએ કે

મા માફ કરજે

કારણ એ જીવાડે છે ને જીવીએ છીએ

કદી ભૂખ્યા સુવા દીધા નથી આ વગડે

કદી તરસ્યા રાખ્યા નથી આ નદીએ આ તળાવે

હા

પેલા પેન્ટમાં બુશટ ખોસીને ધસ્યા આવે છે ને ગાડીઓમાં

એ ભૂખે મારવાના છે

એ તરસ્યા રાખવાના છે

એ છોરાં ને ઢોરાં મેલાવવાના છે

એમ લાગે

અલ્યો તમે ફક્ત આ વગડાઉ માણસને બસ માણસ કહી દો ને

એટલે આખુંય પર્યાવરણ પર્યાવરણ

કારણ વગડો જ તો અમે છીએ

અમારાથી જ આ હર્યોભર્યો

ને ગાતો નાચતો લહેરાતો.