રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ઝવેરચંદ મેઘાણી
કોણ કહે કજિયાળો મુજને!
કોણ કહે કજિયાળો રે!
એવું કહી શીદ બાળો મુજને!
કોણ કહે કજિયાળો રે!
મન મારું આકાશે તરતું,
વાદળીઓની સાથે ફરતું,
બા કે’શે કે ‘લેસન કર તું!’
ઠપકો દેતી ઠાલો રે. –કોણ.
એરોપ્લેનને ઊડતું દેખું
જાણે જઈ ગગનમાં ઠેકું
બાપુ ત્યાં ગોખાવે લેખું!
મરજો લેખાંવાળો રે. –કોણ.
ઘૂંટું જ્યાં પાટી પર મીંડા
સાંભરતાં રૂપાળાં ઇંડાં
શોધું છું ક્યાં ક્યાં પંખીડાં
બાંધે બેઠાં માળો રે. –કોણ.
ઊંડા ઊંડા દરિયા ઉપર
શી રીતે દોડે છે સ્ટીમર
પૂછું રે કોઈ આપો ઉત્તર!
મારી શંકા ટાળો રે. –કોણ.
પૂછું તો બા શીદ ખિજાતાં?
કેમ નથી કંઈ ગીતો ગાતાં?
મૂંગાં મૂંગાં પોઢી જાતાં
કેમ જશે શિયાળો રે? –કોણ.
આવી દૂધલિયાળી રાતો,
કહો, બા! તારાઓની વાતો
શી રીતે આ આભ સુહાતો
ઝગમગ ભાત્યોવાળો રે? –કોણ.
મારા મનના કૈંક વિચારો,
કોને જઈ હું કહું બિચારો!
ડગલે ડગલે મળતો ડારો
કોઈ ન કાં પંપાળો રે! –કોણ.
ખિજાયા વિણ ખોળે લઈને,
સમજાવો આલિંગન દઈને
બેસીશ ડાહ્યોડમરો થઈને
હું તો સાવ સુંવાળો રે. –કોણ.
પણ જો તરછોડ્યા કરશો તો
મોઢું મચકોડ્યાં કરશો તો
મનડું સંકોડ્યા કરશો તો
વધશે મુજ ગોટાળો રે. –કોણ.
કોણ કહે કજિયાળો મુજને
કોણ કહે કજિયાળો રે!
સ્રોત
- પુસ્તક : સોના નાવડી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 238)
- સંપાદક : જયંત મેઘાણી
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 1997