રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
વાયક આવ્યાં ગુરુજીના દેશના રે, રૂપાંદે રાણી જમલે પધારો જી.
કેમ આવું ગુરુ મારા એકલી જી રે, સૂતો માળદે જાગે જી રે.
નિંદ્રા મગાવું સારી શહેરની જી, ઉપર અમ્મર પછેડો ઓઢાડી જી રે,
સોડમાં સુવાડું વાસંગી નાગને રે, ખૂણે ખાટ ઢળાવું જી રે.
વાળે વાળે મોતી પરોવિયા જી રે, ટીલડી ચોડી લલાટ રે જી,
થાળ ભર્યો સંગ મોતીએ રે, રમઝમ કરતાં ચાલ્યાં રે જી.
ત્યાંથી રૂપાંદે રાણી ચાલિયાં રે, આવ્યાં દોડીને દરવાજે રે,
ભાઇ પરોળિયા વીરા વીનવું જી રે, તું તો સૂતો છે કે જાગે છે રે.
કાંક સૂતો કાંક જાગિયો રે, રાણી તમે કઠડે પધારો જી,
વ્રત રહ્યાં અમે એકાદશીનાં જી રે, ઇશ્વર પૂજવાને જાવું જી રે.
તાળાં જડાવ્યાં સારા શહેરનાં, કૂંચી માલાને દરબાર જી રે,
ઊભી રહી શાંત એ અલખને આરાધિયો રે, ખડગ મારી ખોલી બારી રે.
ત્યાંથી રૂપાંદે રાણી ચાલ્યાં રે, આવ્યાં ધણીના દરબાર રે જી,
અલખ વધાવ્યો સાચે મોતીએ જી, સોનૈયો આપી પધરાવ્યો જી.
સઉ ગતને હરિહર મારા રે, ગુરુજીને પ્રણામ હો જી,
આવ્યાં રૂપાંદે રાણી જી રે, ઝળહળ જ્યોતું દર્શાણી જી રે.
ચંદ્રાવળી ચાલ્યાં મહોલે, સૂતો માલાજીને જગાડિયો જી,
ઊઠો રાણા ઊઠો રાજિયા રે, રાણીએ રાજ અભડાવ્યાં રે.
ઝડપ દઈને માલાજી જાગિયા રે, સોડમાં વાસંગી નાગ ધૂંધવાયો રે,
કરડ્યો છતાં ઊગર્યા રે, ચંદ્રાવળી આપણે ભાગીએ રે.
ખડગ ખાંડું લીધું હાથમાં રે, માલદે ક્રોધ કર્યો હો જી,
જોયાં મંદિર માળિયાં રે, જોયાં ઘોડાની ઘોડાર રે.
ત્યાંથી રાવળ માલો ચાલિયા જી રે, આવ્યા દોડીને દરવાજે રે,
ભાઈ પરોળિયા વીનવું જી રે, રાણીને જાતાં તે જાણી રે.
કાંક સૂતો કાંક જાગિયો રે, મુજને ખબર નથી રે,
કોપ કરીને માલે ખાંડું ફેરવ્યું રે, પોળિયાએ પ્રોળ ઉઘાડિયું રે.
ત્યાંથી રાવળ માલો ચાલિયા રે, આવ્યા રૂખીને દુવાર રે,
પાછલી પછીતે ચડિયો જી રે, નજરે ભાળી રાણીજીને રે.
આપણા શહેરમાં નહીં કોઈ નુગરો રે, માલદે પધાર્યા હોજી રે.
બહારેથી મોજડિયું રે ઉપાડ્યું રે, માલદે ત્યાંથી ચાલ્યા રે.
સઉ ગત તો હરિને સમરે રે, મારા ગુરુજીને પ્રણામ હોજી રે,
ગુરુ મારા દેવ દેવંગી રે, પગની મોજડી દે રાણીજી રે.
સહુ ગત તો અલખ આરાધ્યો રે, સ્વર્ગથી મોજડી ઉતારી જી,
લ્યો રૂપાંદે પે'રો મોજડી રે, કંઈ કેણ કહેરાવ્યા રે.
ત્યાંથી રાવળ માલો ચાલ્યા રે, એ તો પ્રોળિયાને માર્યો જી રે,
શીખું માંગી રૂપાંદે ચાલિયાં રે, આવ્યાં દોડીને દરવાજે રે.
ઊભા રહી અલખ આરાધ્યો રે, પ્રોળિયાને સજીવન કીધો જી,
સાંકડી શેરીમાં સામો મળિયો રે, સતીનો છેડલો ઝાલ્યો જી.
રાત અંધારે આંખો લુંબેઝુંબે ઝૂલે જી, રાણી તમે કઠડે પધાર્યાં જી,
વ્રત એકાદશીનાં જી રે, ઈશ્વર પૂજવા ગિયાં’તાં રે.
આપણા શહેરમાં નહીં ફૂલવાડિયું રે જી, ઢોલને ઢમકે પાણી જી રે,
પહેલી વાડી આબુ શહેરમાં, બીજી ગઢ ગિરનાર રે.
ત્રીજી ઘણીના ચોકમાં રે, ચોથી થાળીમાં ઠેરાઈ રે,
ઝડપ લઈને છેડલો તાણિયો રે, ફૂલડે છાબું ભરાણી રે.
જે રે મારગડે તમે ગયાં હતાં જી રે, તે પંથ અમને બતાવો રે,
એ પંથ માલદે દોહીલા રે, ખેલવું ખાંડા કેરી ધાર રે.
પહેલો માર મોભી દીકરો રે, બીજો હંસલો ઘોડો હો જી રે,
ત્રીજો માર કવલી કેરો વાછડો રે, ચોથી ચંદ્રાવળી રાણી જી રે.
ચાર મસ્તક લઈ આવજો રે જી, ત્યારે રાજા એ પંથ બતાવું રે,
ત્યાંથી રાવળ માલો ચાલિયા રે, આવ્યા પોતાને મહેલની માંહી.
ચારનાં મસ્તક વાઢિયાં રે, આવ્યા રૂપાંદેની પાસ રે,
ત્યાંથી રૂપાંદે માલો ચાલિયાં રે જી, આવ્યાં ધણી તણા દુવાર રે.
ગુરુ મારા રે દેવંચી રે, મોટો ભૂપ તમે નમાવ્યો રે,
સર્વે ગતને હરોહર જી રે, માલાનાં કાકણ ભરિયાં રે.
પહેલો જીવાડ્યો મોભી દીકરો રે, બીજો હંસલો ઘોડો હો જી રે,
ત્રીજો જીવાડ્યો કવલી કેરો વાછડો રે, એની માતાનો ધાવે રે.
ચોથી જીવાડી ચંદ્રાવળી રાણી જી રે, એ તો હરિની આરતી ઉતારે રે,
ભલે મળ્યા ગુરુ ‘મેઘ ધારુ’ રે, મૂવા સજીવન કીધાં રે.
મૂવા સજીવન કીધાં રે, ગાય શીખે સુણે સાંભળે રે,
વૈકુંઠમાં એનો વાસો રે, ‘મેઘ ધારુ’ એમ બોલિયા રે,
સંતોનો વૈકુંઠમાં વાસ હોશે જી રે.
સ્રોત
- પુસ્તક : રાજયોગ વાણી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 178)
- સંપાદક : રામજી હીરસાગર
- પ્રકાશક : પોતે