એક ભજન સુરીલું સાંભળિયું

એક ભજન સુરીલું સાંભળિયું

ચિત્ત ટગલી ડાળે પરવરિયું

એક ભજન સુરીલું...

નહીં આસન-ધ્યાન ન જાપ-પૂજા,

નહીં કીર્તન-પાઠ ન કરમ દૂજા;

બસ સૂર ધ્વનિ ને શબદ સૂજા,

શું તૂંબડ! તંતુ! આગળિયું!

એક ભજન સુરીલું...

અડધી રાતે ઝબકારી થઈ,

પળવાર પિયુની પાસ ગઈ;

ઓચિંતાં આવી એવી લહર,

મઘમઘતા હોશ – સુવાસ લઈ;

હવે હાથ રહે નૈં હૈડું આ

ખીલી ફૂલવાડી ને ખૂલી કળિયું...

એક ભજન સુરીલું...

લાખેણી લખોમખ લ્હેર ઊઠી,

હવે દાવ ન દેવો ઉઘાડી મૂઠી;

થઈ પ્રીતની પાગલ, શરમ છૂટી,

તું તો સાચવ વૈકુંઠ ખળભળિયું...

તારું સાચવ વૈકુંઠ ખળભળિયું...

એક ભજન સુરીલું...

ek bhajan surilun sambhaliyun