દુનિયા દુઃખમાં ગઈ ડૂલી

દુનિયા દુઃખમાં ગઈ ડૂલી,

હરિનું નામ ગયો ભૂલી.

માયાના મદમાં ફરે મસ્તાનો, ને મનમાં રિયો છે ફૂલી,

આવ્યા અવસરને જાણ્યો નહિ, પછી રત ગઈ છે ઊલી... દુનિયા૦

ગર્ભવાસમાં જઈ ગૂંથાણો, અધવચ રે’તો ઝૂલી,

કોલ કરાર તો અળગા કીધા, પછી આખર ગયો રૂલી... દુનિયા૦

સુત વિત દારા સગાં સ્વારથનાં, અંતે ધુવર ધૂલી,

મનખા દેહનો મરમ ન જાણ્યો, તારી આંખડી ના ખૂલી... દુનિયા૦

માન શિખામણ મૂરખ મનવા, અવસર લેને તૂલી,

‘દાસ દયો’ કે’ મન ભજો ભૂધરને, અંતે ભક્તિ કબૂલી... દુનિયા૦

duniyaa duhkhmaan gaii duulii