રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અગમ ભૂમિ દરશાયા, સંતો, ઐસા અમર ઘર પાયા.
પૃથ્વી જલ તેજ અરુ વાયુ, ઔર ગગન કી છાંયા,
આપ આપ મેં ઊલટા પરખ્યા, તુરિયાને ખેલ રચાયા. -
કૌન ઉપજે ને કૌન વણસે, કૌન તરે, કૌન તારા?
જલ કા તોરિંગ જલ સે ઉપજે, ફેર ન જલ સે ન્યારા. -
ભરિયા કુંભ જલહી જલ કા, બાહર ભીતર પાની,
વણસ્યા કુંભ સમાણા જલ મેં, બૂઝત વિરલા જ્ઞાની. -
હતા અથાહ થાહ સુધ પાઈ, સાયર લહેર સમાની,
ઢિમ્મર જાળ દોર કહાં કરહી, મીન ભયા જબ પાની. -
બિન ગુરુજ્ઞાન ધુંવા જિસ બાદલ, એળે જનમ ગુમાવે,
કહે ‘કબીર’ ગંગા કી સેંનાં, ગૂંગા કું ગમ આવે. -
ઐસા અમર ઘર પાયા, સંતો, અગમ ભૂમિ દરશાયા.
સ્રોત
- પુસ્તક : ભજનરસ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 59)
- સર્જક : મકરંદ દવે
- પ્રકાશક : નવભારત સાહિત્ય મંદિર, અમદાવાદ
- વર્ષ : 1987
- આવૃત્તિ : 1