રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
કાજી અનવર મિયાં
આ રે કળજુગના પ્હોરમાં, કૂડાં થયાં રે સંસારી જી,
હવે રે અમારા સદ્ગુરુ, લાજ રાખે અમારી જી... આ રે૦
કામ ક્રોધ ઘણો વાપર્યો, મોહ મમતા અપારી જી,
ઘણા રે અભિમાન આવિયા, સંતો ચલો વિચારી જી... આ રે૦
ઓહંગ સોહંગ પર ચિત્ત ધરો, પેલા આપાને મારી જી,
અખંડ અમર જ્યોત જાગશે, તેને લોને સંભારી જી... આ રે૦
સૂન મહાસૂનમાં જઈ રહો, પાંચ પચીસને મારી જી,
ત્યાં નિર્મળ નૂર દેખશો, સુણો સત બ્રહ્મચારી જી... આ રે૦
ત્યાં તૂર વાજાં છે ઘણાં, ધૂમધામ છે ભારી જી,
તે ઘર અલખ બિરાજિયા, માનો વાત અમારી જી... આ રે૦
પ્રેમ પ્યાલા સંતો ચાખીએ, મેલ મનનો ઉતારી જી,
અગમ અગોચર ખોળીએ, ત્યાં મળે મઠધારી જી... આ રે૦
સાચા શબ્દ છે બોલિયો, દાસ ‘જ્ઞાની’ ઉચારી જી,
સદ્ગુરુ સાહેબનાં ચરણ પર, નિત્ય જાઉં હું વારી જી... આ રે૦
આ ભજન કામ, ક્રોધ, મોહ વગેરે દુર્ગુણો દૂર કરી સમાધિસ્વરૂપે સમજાવી બ્રહ્મજ્ઞાન બતાવે છે.
સ્રોત
- પુસ્તક : અનવર કાવ્ય (ગુલશને ખુશી) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 83)
- સંપાદક : શેઠ હઠીસંગ ચુનીલાલ
- પ્રકાશક : શ્રી હરિહર પુસ્તકાલય, સુરત