(અર્દા વિરાફને રાજા સ્વર્ગમાં મોકલે છે ત્યારે એની બહેનો રાજાને ન મોકલવા વીનવે છે.)

પરઝાપાલ તૂ શાહા રાદાંનરાદ ॥

હઝાર આફરીન બર તોઝાંઈ મારા બાદ ॥

અમ આંહાં આવેઆંચ તમો ભણી ॥

તૂ માહારાઝ નવખંડ પરથવીનુ ધણી ॥

તંમ શરવ શિહેશારલોકને ઘણૂ દીધૂ સૂખ ॥

તંમ અંમ ગરીબ લોકોની તે ભાંજી ભૂખ ॥

તંમ કોઈ પરલોકસૂભી નહી કરતા આંટો ॥

નથી હવેદૂવેઉ આંહાં એક વાડનુ કાંટો ॥

તૂ ધરંમરાજા લિએ કોઈ પરજા નહી બીહીએ ॥

નિહિજ તાહારે વાઘછાલી એક ઝલઝ પીએ ॥

હવે અંમો રાવ આવેઆંચ રાએજી તહમો ભણી ॥

અમ શાત રાંડીમાં એક વીરાફઝ ભાઈ ॥

તેહેને તાંહાં મોકલેઆની તંમ કીધી સઝાઈ ॥

રાએજી વીરાફનિ તંમ મોકલુ છું તાંહાં ॥

તાંહાં ગએઉ ફરી કુણ આવેઉ આંહાં ॥

અમ અપરાધણનિ એ ન કરવૂ નવૂ શાલ ॥

અમનિ માતા પેતા નિ કોઈ નથી મોહોશાલ ॥

પીતરાઈ મુહુલાઈ કોઈ શેહેશારમાં નથી ॥

તંમ જાંણી જોઈ એ વીરશઝાઈ તે શાંને કથી ॥

અમ બેઠાં છઊ એ પર એક મંનઝ વાલી ॥

એ વીરાફ પર અમ શાતે રાંડી રંડોપો ગાલી ॥

અમ શાત તંનનૂ એ આંહાં છે ઢાંકણ ॥

અમ અપરાધંણનાં કરનૂ છે કાંકંણ ॥

અમ શાત તંનનુ શોહાગ ખાશ ॥

એ વીરાફ બગર અહમારૂ કુણ લીએ તપાશ ॥

એ પરદુખભંઝંણ તૂ શરવ શેહેશારનુ ઘણી ॥

નેહેઝ કરી ઝોવૂ એ દૂખ દોહેલ છે ઘણી ॥

રાએ મૂખથી એમ ઉચરેઆ વાંણી ॥

તહમારી હરઝકદર અમ મનનિ આંહાંણી ॥

શાંનિ તંમ દોહેલાં થાઈ શાતે બેહનઝ આંમ ॥

હૂ માઝણેઉ બંધંમ છેઊ તહમારા વીરાફને ઠાંમ ॥

એમ રાએરાએઆંએ તેહેને પરછવી કહી ॥

શાત દંન પછી વીરાફ આંહાં ફરી આવશે શહી ॥

તંમ કાંએ મંન ધોકુ ચંત ને મુઝ આંહાંણુ ॥

નરધાર નરધાર વીરાફને આંહાં આવેઉ ઝાંણુ ॥