રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
(રાગ : નટનારાયણ)
દેવકી ઉવાચ -
“ધંન જશોદા, ધંન જશોદા, વણપ્રસવે થઈ માતા;
કોનું સાંચ્યું કોણ ખાય? લખ્યા લેખ વિધાતા. ધંન૦
કીડી સાંચે ને તીતર ખાયે, તેમ થયું આજ મારે;
એક રાતની હું નહીં માતા, પરઘેર પુત્ર પધારે.
નંદ-નંદિની નાથ લાવશે તેથી શું સુખ-સુખ થાશે?
દીઠી તે ભાઈ! દેવની લીલા, જશોદાઘેર ગીત ગવાશે.
ઘમક ઘૂઘરી ઠમક ઠેકડે, સુત ગોપીઘેર રમશે;
હું અપરાધણ હરખે હણાઈ, વિજોગ પુત્રનો દમશે.
કાલાં કાલાં વચન વહાલાનાં, જશોદાજી સાંભળશે;
બાર માસ ચોમાસું મારે, વિજોગ નૈણે ગળશે.
મારે બારણે બેઠા રખેવાળ રાક્ષસ જેવા મદમાતા;
ગોપીને ઘેર ગુણીજન ગાશે, બારણે તોરણ હાથા,
મળવા આવશે ભાઈ-ભોજાઈ, જશોદાનો ધંન સુખદહાડો;
મારે કંસભાઈ ધાઈ આવશે, કરમાં ખડગ ઉઘાડો.
સગી માતા તે નંદની નારી, હું આશરે મોહો-બોલી;
સાંભળ્યું ક્યહીં, પોપટી પ્રસવે, સુતને હુલાવે હોલી?
પધારો આતા, મહિયારી માતા, જીવજો ગૌ ચારી;
આ મોહન મુખડે કહીંયે કહેશો, મુજને ‘માતા મારી?’
(રાગ : નટદેશી)
'ગોકુળ પધારો હો બાળક બાઢુઆ;
લોકના બોલ સહેજો હો મીઠા પાડુઆ;
વન રડવડજો હો પગે નહિ ખાસડી;
આતા ઊછરજો હો પી પી છાશડી. -ગોકુળ૦
મીઠાજીનાં મીઠડાં હો કરી જાઉં મરી;
શામળા સલૂણા હો કહીં મળશું ફરી?
કઠિણ દીસે હો પુરુષતણાં હૈયાં;
પરઘેર જાય હો મૂકવાને છૈયાં. -ગોકુળ૦
વસુદેવ બોલ્યા હો, ‘ઘરુણી ઘેલી થઈ;
આપ અર્ભકને હો, વેળા તો વહી ગઈ.’
રુદયા ચાંપી હો પુત્ર આગળ ધર્યો;
ધન દેહ માનુષી હો, પ્રાણ નવ નીસર્યો. -ગોકુળ૦
થમણી લીધી હો દેવકી રાંકની;
જેમ કોઈ કાઢી લે હો કીકી આંખની,
‘નાથજી મારા હો, ન આવશો નાંખી જી;
લોક બે રાખજો હો સોંપતાં સાખી જી. -ગોકુળ૦
ગોપ વડાર્યા હો પુત્ર આપશે નહીં.’
વસુદેવ બોલ્યા હો, ‘શીખ વીસરી ગઈ?'
અકળ પુરુષને હો ઊચલી લીધા ધરી;
વસુદેવ ચાલ્યા હો રોતી રહી સુંદરી. -ગોકુળ૦
(દશમસ્કંધ.-ક ૧૪-૧પ)
સ્રોત
- પુસ્તક : કાવ્ય સંચય ૧ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 115)
- સંપાદક : અનંતરાય રાવળ , હીરા પાઠક
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1981