રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
વાયુની લહેરીઓમાં પરિચિત સુવાસ છે,
મારા હૃદયની ઊર્મિઓ શાને ઉદાસ છે?
ખીલે જખમનાં ફૂલ, ફરી આવી છે વસંત,
થીજેલા આ રુધિરને ઝાકળની પ્યાસ છે.
સંભારણાં ફરી ફરી ચીતરેછે ચિત્ર કંઈ,
ભીનપ છે આંખે અશ્રુની ને ઉષ્ણ શ્વાસ છે.
કિરણો ફૂટે પ્રભાતનાં ચીરીને વાદળાં,
એકએક એ કિરણ મહીં દીપકનો વાસ છે.
સૌંદર્યનું ઝરણ બધે વહેતું દીસું છું હું,
બ્રહ્માંડ મુજ નજર મહીં સૌંદર્ય-વાસ છે!
આભાસ કહી શકું ન કહું દૃષ્ટિ-ભ્રમ ફક્ત,
સર્જન છે યા બધુંય, જે સર્જકનો ભાસ છે.
દૃશ્યો જુદાં છે, ચિત્ર છે એક જ નિસર્ગનું,
કન્દીલ છે ભિન્ન રંગની - એક જ ઉજાસ છે.
ઝાંખા મિનાર જોઉં છું, પથ દૂર છે ‘નસીમ’,
ઉરને જીવનની આશ છે, તૂટેલ શ્વાસ છે.
સ્રોત
- પુસ્તક : મધુવન (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 33)
- સંપાદક : હરીન્દ્ર દવે
- પ્રકાશક : પ્રવીણ પ્રકાશન
- વર્ષ : 2002
- આવૃત્તિ : ચોથી આવૃત્તિ